Alfons VII Imperator
Z Wikipedii
Alfons VII Imperator, określany również przydomkiem Dobry (ur. 1 marca 1105, zm. 23 sierpnia 1157), król Leónu i Kastylii od 1126 r. Był synem Urraki Kastylijskiej i hrabiego Burgundii - Rajmunda. Jego pierwszeństwo lub zwierzchnictwo uznali władcy Aragonii, Nawarry, Barcelony oraz Tuluzy i Montpellier w południowej Francji. W 1135 przybrał tytuł cesarza całej Hiszpanii.
Był dwukrotnie żonaty; w listopadzie 1128, poślubił Berengarię z Barcelony - córkę Ramona Berenguera III - hrabiego Barcelony. Zmarła ona w 1149. Mieli 4 dzieci:
- Sancha III Upragnionego (1134-1158),
- Ferdynanda II z Leonu (1137-1188),
- Sanchę (1137-1179), poślubiła Sancha VI Mądrego- króla Nawarry,
- Konstancję (1141-1160), poślubiła Ludwika VII - króla Francji.
W 1152, Alfons poślubił Ryksę Śląską, córkę Władysława Wygnańca. Mieli córkę Sanchę (1155-1208), późniejszą żonę Alfonsa II Aragońskiego.
To jest tylko zalążek artykułu biograficznego związanego z historią i Hiszpanią. Jeśli możesz, rozbuduj go.
| Poprzednik Urraka |
 |
król Kastylii i Leónu 1126-1157 |
|
Następca Sancho III Upragniony |
