Biała Fabryka Geyera
Z Wikipedii
Biała Fabryka to nazwa budynku Ludwika Geyera przy ulicy Piotrkowskiej 282 w Łodzi
Jest to kompleks klasycystycznych budynków, jeden z najstarszych w Polsce zabytków przemysłowej architektury. Został zbudowany w latach 1835 - 1837. Biała Fabryka mieściła pierwszą w Łodzi mechaniczną przędzalnię i tkalnię.
W 1835 roku Ludwik Geyer był już na tyle silnym przedsiębiorcą, że przystąpił do budowy nowej, wielkiej przędzalni i tkalni mechanicznej. W tym celu znów skorzystał z pomocy rządu. Uzyskał w Banku Polskim preferencyjną pożyczkę w wysokości 400 000 złotych. Oprócz tego zaciągnął 175 769 złotych pożyczki kaucyjnej i 24 230 zł pożyczki z kasy miejskiej. Łącznie ze środkami własnymi pozwoliło to na uruchomienie w 1839 roku najnowocześniejszej fabryki na terenie Królestwa. Maszyny zakupił Geyer u najlepszego wówczas producenta, braci Cockerill w Belgii. Wśród tych urządzeń była pierwsza w Łodzi maszyna parowa. Otwarta przędzalnia miała 7 584 wrzeciona i 180 warsztatów tkackich. Same budynki fabryki, rozłożone po obu stronach ulicy Piotrkowskiej, stanowią ciekawy przykład architektury przemysłowej. Wzniesione zostały w stylu klasycystycznym i były wzorowane na budownictwie mieszkalnym.
Pierwszą maszyną parową w Królestwie Polskim było uruchomiona w roku 1839 urządzenie w Białej Fabryce. Miało moc 60KM, a uzyskana moc była przenoszona do urządzeń tkackich za pomocą systemu pasów transmisyjnych. Fabryka miała także pierwszy w Łodzi komin przemysłowy.
Obecnie w budynku znajduje się jedyne w Polsce Centralne Muzeum Włókiennictwa
[edytuj] Linki zewnętrzne
Biała Fabryka (Gazeta Wyborcza)
