Dekalog IV
Z Wikipedii
| Dekalog IV | |
| Gatunek filmu | Dramat obyczajowy |
| Kraj | Polska |
| Czas trwania | 55 minut |
| Reżyseria | Krzysztof Kieślowski |
| Scenariusz | Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz |
| Główne role | Adrianna Biedrzyńska, Janusz Gajos |
| Muzyka | Zbigniew Preisner |
| Zdjęcia | Krzysztof Pakulski |
| Scenografia | Halina Dobrowolska |
| Kostiumy | Małgorzata Obłoza, Halina Ćwikło |
| Montaż | Ewa Smal |
| Język | polski |
Dekalog IV - czwarta część cyklu telewizyjnego z 1988 roku w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego, będąca filmową wariacją na temat czwartego przykazania: Czcij ojca swego i matkę swoją.
Opowieść skupia się na obserwacji skomplikowanych relacji dorastającej dziewczyny z jej ojcem. On jest zafascynowany jej przemianą z dziecka w kobietę, a ona odczuwa szczególny rodzaj przywiązania i urzeczenia starszym mężczyzną. Kiedy okazuje się, że prawdopodobnie Michał nie jest jej biologicznym ojcem, między bohaterami rozpoczyna się subtelna gra, naznaczona zauroczeniem, prowokacją, bólem i próbami buntu, prowadząca do prawidłowego określenia uczuć, które ich łączą.
Krytyka oceniła czwartą część Dekalogu wysoko, chwaląc przede wszystkim grę aktorów Adrianny Biedrzyńskiej i Janusza Gajosa, którzy zdaniem większości recenzentów stworzyli portrety o skrajnych temperamentach, bogate wewnętrznie i niejednoznaczne.
[edytuj] Obsada
- Adrianna Biedrzyńska - Anka
- Janusz Gajos - Michał, ojciec Anki
- Artur Barciś - kajakarz
- Adam Hanuszkiewicz - profesor w Akademii Teatralnej
- Andrzej Blumenfeld - Adam, przyjaciel Michała
- Tomasz Kozłowicz - Jarek, chłopak Anki
- Elżbieta Kilarska - matka Jarka
- Helena Norowicz - okulistka
- Aleksander Bardini - ordynator
- Jan Tesarz - taksówkarz
[edytuj] Fabuła
Dwudziestoletnia Anka (Adrianna Biedrzyńska), studentka warszawskiej Akademii Teatralnej, odwozi ojca (Janusz Gajos) na lotnisko. W czasie jego nieobecności znajduje kopertę, opatrzoną napisem "Nie otwierać przed moją śmiercią". Wbrew zaleceniu dziewczyna przecina ją, a w środku znajduje drugą, z listem, który - jak się okazuje - zostawiła jej zmarła matka.
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Przeglądając rodzinne pamiątki, natrafia na zdjęcie matki, na którym jest z innymi mężczyznami. Domyśla się, że Michał może nie być jej biologicznym ojcem. Nie otwiera jednak listu, ale - naśladując charakter pisma matki - pisze własny, zaadresowany do siebie samej, w którym ujawnia rzekomą rodzinną tajemnicę.
Po powrocie ojca, mówi mu o znalezionej kopercie i cytuje fragment podrobionego przez siebie listu, z którego wynika, że nie jest jego córką. Zarzuca Michałowi oszustwo i świadome zatajenie prawdy. Rodzinna więź, łącząca dotychczas parę bohaterów, zostaje przecięta. W nowej sytuacji dojrzały, samotny mężczyzna i młoda dziewczyna starają się dociec, co naprawdę do siebie czują. Budzą się skrywane przez lata tęsknoty i starannie dotąd tłumione pragnienia. Uciekając przez niezrozumiałym pożądaniem, Anka stara się namówić swojego chłopaka (Tomasz Kozłowicz) do małżeństwa.
Pewnego ranka Anka budzi się nagle, podbiega do okna i widzi Michała, odchodzącego w kierunku przystanka autobusowego. Myśląc, że ten wyprowadza się z domu, zbiega na dół, zatrzymuje i przyznaje się, że go okłamała i nawet nie otworzyła koperty, którą znalazła. W ostatniej scenie filmu Michał i Anka palą list od matki, nieprzeczytawszy go.
[edytuj] Ciekawostki
- W scenie w Akademii Teatralnej pojawił się debiutujący wówczas na ekranie Andrzej Chyra.
1973: Przejście podziemne • 1975: Personel • 1976: Blizna • 1976: Spokój • 1979: Amator • 1981: Krótki dzień pracy • 1981: Przypadek • 1984: Bez końca • 1988: Krótki film o zabijaniu • 1988: Krótki film o miłości • 1988: Dekalog • 1991: Podwójne życie Weroniki • 1993: Trzy kolory. Niebieski • 1993: Trzy kolory. Biały • 1994: Trzy kolory. Czerwony
Dekalog I • Dekalog II • Dekalog III • Dekalog IV • Dekalog V • Dekalog VI • Dekalog VII • Dekalog VIII • Dekalog IX • Dekalog X
