Dobiesław Damięcki
Z Wikipedii
Dobiesław Damięcki, ps. Józef Bojanowicz (ur. 2 kwietnia 1899 w Karniewku k. Pułtuska, zm. 10 kwietnia 1951) – aktor, reżyser, nestor aktorskiego rodu: ojciec Damiana i Macieja, dziad Grzegorza, Mateusza i Matyldy.
Uczeń Gimnazjum im. Króla Władysława IV w Warszawie, jeden z pierwszych drużynowych 17 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej. W 1917 rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim, w latach 1918 i 1920 uczestniczył walkach na froncie, w 1921 brał udział w powstaniu śląskim.
Słuchacz warszawskiej szkoły Instytutu "Reduta", przyjęty do teatru "Reduty". Od 1926 występował w Teatrze im. Bogusławskiego w Warszawie, a następnie w teatrach: Miejskim w Łodzi, Wielkim i Rozmaitości we Lwowie oraz "Melodram", Ateneum, Polskim, Narodowym, Letnim i Małym w Warszawie. Grał m.in. Konrada w Wyzwoleniu S. Wyspiańskiego, Rodryga w Cydzie P. Corneille'a, Raskolnikowa w Zbrodni i karze F. Dostojewskiego, Holofernesa w Judycie J. Giraudoux, Edmunda w Królu Learze W. Szekspira.
Do wojny członek Naczelnej Rady Artystycznej Związku Artystów Scen Polskich. W konspiracji reprezentował ZASP w tajnej Radzie Teatralnej, od 1945 był prezesem ZASP. Brał czynny udział w ruchu oporu, podejrzewany o wykonanie wyroku sądu podziemnego Armii Krajowej na aktorze-kolaborancie Igo Symie w 1941, ukrywał się wraz z żoną Ireną Górską w Ostrowcu Świętokrzyskim, gdzie w 1945 założył liceum ogólnokształcące.
Po wojnie występował w wielu miastach polskich z Teatrem Wojska Polskiego w Łodzi, od 1951 w zespole Teatru Narodowego w Warszawie. Grał w filmie i zajmował się reżyserią teatralną (Żabusia G. Zapolskiej, Mazepa J. Słowackiego).
