Imprinting (psychologia)
Z Wikipedii
W psychologii imprinting (po ang. wdrukowanie, wpojenie) to pojęcie określające utrwalenie się w świadomości ludzi i zwierząt bodźca wzrokowego, dotykowego lub z innych organów zmysłów.
Pojęcie imprintingu wiąże się ściśle z pracami badawczymi profesora Lorenza, również Pawłowa. Zjawisko imprintingu dotyczy większości strunowców, możliwe jest że również u mikroorganizmów. Znamienne jest, że dla potencjału utrwalenia ma znaczenie np. rozwój osobniczy. Jak wykazały badania Lorenza na ptakach, pisklęta gęsi pozostawały pod opieką naukowca, w związku z czym "obraz" rodzica zamiast dorosłej gęsi uosabiał uczony. Były również przypadki adoptowania młodych przez dorosłe z gatunków innych i naturalnie wrogich jak słynne szczury pod opieką tchórza. Wczesna młodość oznacza większą podatność na bodźce stąd większość uwarunkowań, które będą prowadzić organizm aż do jego biologicznej śmierci, "wdrukowuje się" właśnie w niej. Imprinting związany jest ściśle z warunkowaniem, co dowiodły badania Skinnera i Pawłowa. Oznacza on nic innego jak kojarzenie bodźców. Stosunkowo prymitywne organizmy "uczyły" się kojarzyć wstrząs elektryczny z błyskiem światła bądź odżywką.
