Jadwiżanki

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Zgromadzenie Sióstr Świętej Jadwigi, a właściwie Congregatio Sororum Sancte Hedvigs – CSSH. Miano „jadwiżanki", nawiązuje do nazwy Zgromadzenia i wskazuje na św. Jadwigę Śląską, która obok Najświętszej Maryi Panny jest jego patronką. Życie jadwiżanek oparte jest na Regule św. Augustyna mówiącej – „kochaj i czyń co chcesz”.

[edytuj] Założyciel

Założycielem sióstr św. Jadwigi był ks. Robert Spiske urodzony 29 stycznia 1821 w Leśnicy, koło Wrocławia. Studiował filozofię i teologię na Uniwersytecie Wrocławskim, po czym wstąpił do seminarium duchownego. W roku 1847 biskup wrocławski, Melchior Diepenbrock udzielił mu święceń kapłańskich, a w rok potem Spiske został wikarym w kościele Najświętszej Maryi Panny na Piasku we Wrocławiu. Nie był zwykłym kapłanem, był kaznodzieją, spowiednikiem, nauczycielem, który potrafił w szczególny sposób nawracać tych, którzy zbłądzili. Uczył w szkole, głosił misje ludowe, a także pracował w różnych organizacjach katolickich. Wyjątkowość tego człowieka, jego styl życia, pracy, troska o drugiego człowieka, szczególnie tego w potrzebie spowodowały, że już na początku swojej posługi kapłańskiej nazywano go mianem „apostoła miłości”. Ksiądz Spiske zmarł 5 marca 1888, podczas odmawiania brewiarza. Proces jego beatyfikacji jest w toku.

[edytuj] Duchowość Zgromadzenia

Zgodnie z wolą założyciela, duchowość jadwiżanek opiera się na ślubowaniu rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa – dzięki czemu siostry oddają się całkowicie Bogu i służbie potrzebującym. Charyzmatem Zgromadzenia sióstr św. Jadwigi jest chrześcijańskie wychowanie młodzieży i dzieci, jak i ofiarna służba w każdym miejscu, gdzie znajduje się Chrystus obecny w naszych bliźnich. Jadwiżanki są szczególnie uwrażliwione na działanie Ducha Świętego, dzięki czemu siostry w miłości siostrzanej realizują swoje zadania.

[edytuj] Działalność

Na co dzień siostry pracują z dziećmi i młodzieżą, szczególnie tą zaniedbaną i opuszczoną, a także opieką nad dziećmi zahamowanymi w rozwoju, zajmują się też katechizacją oraz opieką nad chorymi w szpitalach i domach opieki. Prowadzą wypiek hostii i komunikantów. Pomagają w duszpasterstwie jako katechetki, zakrystianki i organistki. Pielęgnują chorych, m.in. w Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie. Jadwiżanki codziennie modlą się w intencji podopiecznych. Siostry niezatrudnione bezpośrednio w pracy wychowawczej czy pielęgniarskiej, a także niezdolne do posługi i chore, ofiarują w ich intencji swoje trudy, dolegliwości i cierpienia. W ten sposób realizują charyzmat zgromadzenia.

[edytuj] Patroni Zgromadzenia

Główną patronką zgromadzenia jest oczywiście św. Jadwiga, wielka krzewicielka chrześcijańskiego miłosierdzia. Oprócz tej świętej siostry cenią sobie także Maryję Niepokalanie Poczętą, św. Franciszka Walezego, św. Józefa i św. Augustyna.

[edytuj] Strój

Habit sióstr jest koloru czarnego, jednakże ich welon jest niebieski, co jest charakterystyczną cechą dla tego tylko zgromadzenia – jest to także znak Maryi Niepokalanie Poczętej, którą szczególnie czcił ks. Spiske. Oprócz tego siostry noszą też medaliki, na których widnieje wizerunek Niepokalanej, a na odwrocie św. Jadwigi.

Informacje odnośnie stroju mogą ulec zmianie, w związku z planowanym wprowadzeniem nowego welonu.

[edytuj] Ciekawostki

Siostry organizują Dni Skupienia, a także rekolekcje dla dziewcząt.
Dziewczęta przyjmowane do zgromadzenia muszą mieć co najmniej 15 lat i nie więcej niż 30. Po wstąpieniu i przyjęciu następuje postulat, w którym to dziewczęta zgłębiają swoją wiedzę religijną oraz pomagają starszym siostrom. Potem następuje nowicjat, trwający dwa lata. Nowicjat kończy się, gdy siostry składają swoje pierwsze śluby, które ponawiają, co roku przez pięć lat, w okresie nazywanym junioratem, na koniec odbywają się śluby wieczyste.
Dom generalny jadwiżanek znajduje się w Berlinie.