Jan Nepomucen Kamiński
Z Wikipedii
Jan Nepomucen Kamiński (ur. 27 października 1777 w Kutkorzu, zm. 5 stycznia 1855 we Lwowie) - polski reżyser, aktor, pisarz i tłumacz, dyrektor teatru polskiego we Lwowie, nazywany Ojcem galicyjskiej sceny polskiej.
W latach 1809 - 1842 kierował lwowskim teatrem w trudnych warunkach germanizacji i prześladowań polskości w stolicy zaboru austriackiego - Lwowie. Obowiązujący do 1842 roku przywilej teatralny obejmował tylko teatr niemiecki - polscy aktorzy działali wyłącznie na podstawie nie zawsze formalnych umów z przedsiębiorcami austriackimi.
Był aktorem, reżyserem, dramaturgiem, przede wszystkim jednak przedsiębiorcą teatralnym. Zajmował się wszystkimi problemami teatru (dobór repertuaru, angażowanie aktorów, projektowanie dekoracji, prowadzenie spraw finansowych). Stworzył we Lwowie scenę polską i wywalczył dla niej egzystencję prawną, wykształcił także całe pokolenie artystów. Do jego teatru garnęli się znani i cenieni aktorzy, wystawiał bowiem repertuar narodowy. Autorami sztuk dla teatru lwowskiego byli także m.in. Aleksander Fredro i Józef Korzeniowski. Kiedy w 1841 hrabia Stanisław Skarbek zbudował swój teatr we Lwowie, przeszli do niego aktorzy występujący wcześniej u Kamińskiego.
Był także autorem kilkudziesięciu adaptacji teatralnych dzieł niescenicznych lub przeznaczonych dla teatrów niedramatycznych (m.in. "Zabobon, czyli Krakowiacy i Górale"), oryginalnych tekstów (np. "Twardowski na Krzemionkach"), a także przekładów, m.in. Szekspira, Calderona, Schillera. W latach 1835-1848 był redaktorem "Gazety Lwowskiej" i "Rozmaitości".
Przetłumaczył m. in.: Hamleta, Makbeta, Króla Lira Williama Shakespeare'a i Judytę F. Hebbla
Jego grób znajduje się na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
