Ljubomir Ljubojević

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ljubomir Ljubojević (ur. 2 listopada 1950 roku w Užicach) - serbski szachista, arcymistrz od roku 1971.

W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych notowany był w pierwszej dziesiątce na świecie (w roku 1983 na liście światowej zajmował trzecią pozycję). Międzynarodową karierę rozpoczął w roku 1970, zdobywając w Groningen wicemistrzostwo Europy juniorów. Wielokrotnie brał udział w bardzo silnie obsadzonych turniejach, w wielu z nich zwyciężając:

1970 - Sarajewo (I-II), Čačak (I-II)
1971 - Palma de Mallorca (I-II), Vrnjačka Banja (II)
1972 - Caorle (I-II), Thornaby (II)
1973 - Manila (II)
1974 - Las Palmas (I), Orense (I)
1975 - Las Palmas (I), Manila (I), Amsterdam (I)
1976 - Wijk aan Zee (I-II)
1978 - Užice (I), Praicha de Rocha (I)
1979 - São Paulo (I-II), Buenos Aires (I-II)
1980 - Puerto Madryn (I-II)
1981 - Brasília (I), Buenos Aires (I-V)
1982 - Vrbas (I), Bugojno (II-III)
1983 - Tilburg (II-III)
1985 - Linares (I-II), Reggio Emilia (II-III)
1986 - Amsterdam (I), Tilburg (II), Wijk aan Zee (II-IV), Bugojno (II-III)
1987 - Belgrad (I), Bruksela (I-II)
1988 - Viña del Mar (I), Bruksela (III)
1989 - Barcelona (I-II), Linares (III)
1991 - Reggio Emilia (I)
1994 - León (II)

W latach 1993-2003 jedenastokrotnie występował również w słynnych turniejach Melody Amber w Monako.

Reprezentował barwy Jugosławii na dwunastu szachowych olimpiadach (w latach 1972-2002), w tym dziewięciokrotnie na I szachownicy. W swoim dorobku posiada pięć medali olimpijskich: drużynowo srebrny (1974) i dwa brązowe (1972 i 1980) oraz indywidualnie złoty (na szachownicy III w roku 1972) oraz brązowy (na szachownicy I w roku 1982). Jego łączny dorobek punktowy wynosi 103½ pkt (w 163 partiach).

Posiada również dwa medale drużynowych mistrzostw świata, które zdobył w roku 1989 w Lucernie (srebrny wraz z drużyną oraz brązowy za wynik na I szachownicy). Pięciokrotnie reprezentował barwy swojego kraju w drużynowych mistrzostwach Europy, zdobywając na nich 5 medali: złoty indywidualnie (1973) oraz dwa srebrne (1973, 1983) i brązowy (1977) z drużyną.

Pomimo wielu znakomitych występów, nie udało mu się nigdy awansować do grona pretendentów do tytułu mistrza świata. Czterokrotnie wystąpił w turniejach międzystrefowych, jednakże bez powodzenia (najbliżej awansu był Manili w roku 1976, zajmując VI miejsce). W roku 1984 wystąpił na IV szachownicy w meczu ZSRR - Reszta świata.

Notowania na liście rankingowej FIDE w październiku 2006 roku: