Öedingsch (Shprooch)
Us de Wikipedia
(mieh kölsche Sigge)
unn jeshrivve wii_mer_t_shprish
(mieh Sigge jeshrivve wii_mer_t_shprish)
Ėn däm Shtädtshe Öeding am ungere Rhing, do schwaden de Lück Öedingsch. Öeding eß zwaa noh Krievel enjemeijndt, ävver domet ißß ußß dämm Öedingsch noh lanng keijn Krievelsche Munntaat jewoode. Nää, ė_m Jeäjedeijll. Wenn vüür pa_Joore — hunndert Joohr noh dä Eijnjemeijndungk — de Öedingksche ėmmer noch, unn widder sunnge: „Öding blivvt Öding!“ — da hann de Krievelsche widder en anntwoot_drop jehatt: „Et soll öch wahl nix angersch üewer bliewe.“
Ich jleuv do bruche_mer nix ze övversezze, unn mer hüürd_inne Joo aahn: Die sinn sisch eijnisch.
[Ändere] För noh ze Lesse
- Hans Wilbers: „Et hät sech jett — Vertällekes von Plaatmanns Köb uut Oeding“, Oeding.
Dä Artikel iss noh koot. Äwwä eä könnt baldenz länger sinn, wenn do mithilfs.
Jlich aanpakke? Dann loß jonn!
Saachjruppe: Sigk op Kölsch | Sigk jeshrivve wii mer t shprish | Stub | Krieevelsche Shprooch | Limburjisch-Berrjische Shprooch | Süüdneederfränkische Shprooch | Nėėderdeutsche Shprooch | Plattdüütsche Shprooch | Deutsche Shprooch | Weßßjerrmaanische Shprooch | Jerrmaanische Shprooch | Indojerrmaanische Shprooch | Natüürlijje Shprooch | Shprooch | Krieevel | Öeding
