Mölmsch

Us de Wikipedia

Hee di Sigg_is_op Kölsch
(mieh kölsche Sigge)
unn jeshrivve wii_mer_t_shprish
(mieh Sigge jeshrivve wii_mer_t_shprish)

Mölmsch weed in Möln/Ruhr jeschwaadt, dat is denne Müllemer doo ihr Shprooch.

Mölmsch iß ene Süüdjeldersche Dialekk unn allso jood verwandt med däm Arneemsch zom Beijshpill, un dää Shprooche vun Nijmegen odder Zevenaar. För dat Södjelldersch weet och Deutschneederlänndisch jesaat, wat ävver och ene Bovverbejreff eß, wo et nuur beij hüürt. Mölmsch is och eijne vun dä Oßßberrjische Sprooche, wo ußßerdämm noch dat Werdener Platt, dat Kettwijjer Platt, un dat Borbecker Platt, beij hüüre. Dat sin Neederfränkisch Sprooche, wo dat Berrjisch ene Ennflußß drop jehatt hätt, keijn Wunder wo dat Jebeed sintemool enne Deeijl vun em Bärrjische Lannd jewääse eß.

Die Süüdjelldersche Shprooche un die Limburjisch-Berjische Dialekkte maache zosamme och de Südneederfränkische Dialekkte op, die widder beij et Neederdeutsch odder Plattdeutsch jezallt weede.

Op de andere Sick, Holten un Sterkrade, Deijle von hück Ovverhause, un Ruhrocht, hück noh Düüßbursch ėnnjemeijndt, han zominnßtens frööjer en Kleverlänndische Sprooch jeschwaadt. Dat Kleverlänndisch jilld_och alls_ene Deutschneederlänndisch Shprooch.

Werden jehüürt hück zo Essen, ävver in Essen weed alld, als wie en Osterfeld, wat hück och ene Deijl vun Ovverhausen_eß, mieh ėnn_en Aat Weßßfäälijje Shprooch jekallt. De nöchtlishßte Linnisch, vun dämm — wie mer säät — Rheinische Fäsher, dat eß de Eijnheijzplurrallinnisch. Se weet nommaal als de Kannt vun däm Jebeedt aanjesinn, wo de Lück Weßßföölisch schwaade.

[Ändere] Mölmsch Leeder

Et bekanntste Möllemsch Leed iß dat Zinnt_Määtes_Leed „Ssinter Mätes Vögelsche.“ Dat is — wie dat Leed „Der hillije Zinte Määtes“ — e Leed wat beijm Kötte jesunge weed, hüürt beij de histoorische „Heischeleeder“, un sing Woozele kumme uß dä Zick vun de aale Jermaane. Et iß jööß bekanndt vun Flandere övver Brabant, un Limburg un der ungere Rhing.