Shääl Sick
Us de Wikipedia
De eijn oder andere Sick beij_enem Floßß eß de Shäl Sick. Kam_mer och Schääl Sigk schrieve ov shæl Sik. Bei_m Rhing lijje Köönißwinnter, Beuel, Wahn, Pochz, Düx, Müllem un Müllem — alle beejtß — Läwerkuuhse, Düsseldorf un eso_op dä Shääl Sick.
Op dat räächß odder links iß, kütt drop aan, wie mer looht. Wem_mer sish op_en Bröck shtallt, oddo_o_m Böötshe shteijht, un doo henn looht, wo dat Wasse_henn lööijff, dann iss_et räächß un offiziäll richtisch. Wam_mer ävver esuu shteijht, datt mer_et Wasser op sish zoo louuffe süüt, dann iss_et linkß. Doo woo de Shääl Sick eß. Wäm_mer op de anndere Sick eß, un mer loot övver et Wasser erövver, un et kütt vunn räatß, dann loot mer op die Shääl Sigk. Kütt et vunn links und fließß rächs eröm am eijnem vöörbeij, ja dann shteijt mer op dää Schääl Sick. Un mer loot op der Dom wem_mer in Kölle eß.
All Flößß un Bäsh han ihr Schääl Sigge jlich, wam_mer_t vum Wasser Louf uß belooht, wim_mer datt jraad jemaat hann.
Dat met dä Schäl Sigck kütt uss dä Zick, als Pääd de Scheff noch de Rhing eroppjetrocke hann. Weil de Soun em Osste opp un em Wesste ungerjeht, dääten die Pääd, die flussopwääts leefe, met enem Ooch emmer en de Soun luure un wutten dodurch op eenem Ooch schäl. Dat nohmen die Kölsche zom Anlass die Lück uss Düx, als Lück vun d'r schäl Sigck ze veräppele. Un dä Spruch: "Die sin vun d'r Schäl Sigck!" hätt sich bes hück jehalde. Die Lück vun d'r schäl Sigck woren äwer och net doof, un nennen ihr Sigck vum Rhing: "De Sounnesigck vun d'r Stadt."
