Łata niwelacyjna
Z Wikipedii
Łata niwelacyjna - przyrząd geodezyjny stosowany w niwelacji.
Łata geodezyjna jest najczęściej drewniana lub aluminiowa o przekroju prostokątnym i wysokości od 2 do 5 metrów. Ma naniesiony specjalny opis (rys. 1 - podziałka geodezyjna typu "E") umożliwiający wykonanie odczytu, czyli dokładne określenie odległości pionowej od stopy łaty do punktu, przez który przechodzi pozioma oś celowa lunety niwelatora. Aby łata geodezyjna prawidłowo spełniała swoją rolę, musi być ustawiona na specjalnej podstawce, zwanej żabką niwelacyjną, w pozycji pionowej. Do ustawienia łaty w pionie wykorzystuje się libellę, zazwyczaj zamontowaną na stałe na korpusie łaty. Do niwelatorów cyfrowych używa się specjalnych łat do niwelacji cyfrowej z naniesionym specjalnie kodem kreskowym. Dzięki temu, że niwelatory cyfrowe mają układ optyczny taki jak zwykłe niwelatory, a łaty mają naniesiony po drugiej stronie zwykły podział możliwe jest wykonanie niwelacji klasyczną metodą.
[edytuj] Odczyt z łaty niwelacyjnej
Po spoziomowaniu instrumentu, wycelowaniu na łatę, oraz ustawieniu ostrości geodeta odczytuje wartość z łaty. 23 na łacie oznacza, że mamy do czynienia z 23 decymetrem, środkowa linijka wskazuje siódmą kreskę, a więc jest to siódmy centymetr, a dokładniej jest w jej połowie, czyli piąty milimetr. Daje to odczyt 2375 mm.
