Święto sił zbrojnych
Z Wikipedii
Święto wojska (święto armii) obchodzone jest w wielu krajach. Przeważnie wybierano dzień związany z powstaniem armii narodowej, z głośnym sukcesem odniesionym na polu bitwy, albo zwycięskim zakończeniem wojny.
[edytuj] Historia polskiego święta wojska
- Księstwo Warszawskie
- Szczególnie uroczyście obchodzone przez wojska Księstwa Warszawskiego urodziny cesarza Napoleona Bonaparte (15 sierpnia) były nieformalnym świętem polskiej armii
- II Rzeczpospolita
- od 1919 - 6 sierpnia w rocznicę wyruszenia w 1914 do walki Pierwszej Kompanii Kadrowej, pod dowództwem Komendanta Józefa Piłsudskiego
- od 1923 - 15 sierpnia - Święto Żołnierza obchodzono w rocznicę bitwy warszawskiej w 1920. Wprowadzone rozkazem ministra spraw wojskowych nr 126 z dnia 4 sierpnia 1923, pozostało do 1947.
- W okresie II Rzeczypospolitej szczególnie wysoką rangę nadawano świętom pułkowym, a awanse wręczano 19 marca (imieniny Józefa Piłsudskiego) i 11 listopada (Dzień Niepodległości)
- PRL
- od 1947 - 9 maja - Narodowe Święto Zwycięstwa i Wolności, Dzień Zwycięstwa - rocznica zakończenia II wojny światowej w Europie w 1945 (według chronologii radzieckiej)
- od 1950 - 12 października - Dzień Ludowego Wojska Polskiego – święto Ludowego Wojska Polskiego w rocznicę bitwy pod Lenino (ustanowione dekretem 7 października 1950)
- III Rzeczpospolita
-
- początek lat 90. - Dzień Zwycięstwa przesunięto na 8 maja (bez oficjalnej zmiany przepisów)
- od 1992 - 15 sierpnia - Święto Wojska Polskiego, w rocznicę bitwy warszawskiej w 1920 (wprowadzone ustawą Sejmu z 30 lipca 1992, obowiązującą od 13 sierpnia 1992)
Od okresu międzywojennego 29 listopada w rocznicę Nocy Listopadowej obchodzone jest Święto Podchorążego (Dzień Podchorążego).
Powraca zwyczaj obchodzenia święta pułku, ale w znacznie skromniejszym niż przedwojenne wydaniu.
