Światowy Rok Fizyki
Z Wikipedii
Należy w nim poprawić: więcej o samym Roku Fizyki (cel, organizacja, imprezy w Polsce i na świecie), a mniej o artykułach Einsteina.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
ONZ uznało rok 2005 Światowym Rokiem Fizyki. Dokładnie sto lat wcześniej, w 1905 roku Albert Einstein napisał trzy prace, które stały się fundamentami fizyki współczesnej (szczególna teoria względności, mechanika kwantowa, fizyka statystyczna).
W pierwszej z nich przedstawił postulat o istnieniu najmniejszej porcji (kwantu) promieniowania – fotonu. Światło potraktował jako zbiorowisko fotonów. Wytłumaczył zjawisko fotoelektryczne. Jego praca jest podstawą mechaniki kwantowej. Później w 1921 roku dostał za to nagrodę Nobla.
W drugiej pracy wytłumaczył zjawisko ruchów Browna – chaotycznego ruchu małych drobin. Praca ta (razem z pracami Smoluchowskiego) jest podstawą teoretyczną eksperymentów, które udowodniły istnienie atomów i zdewaulowały istnienie cieplika.
W trzeciej pracy przedstawił szczególną teorię względności. Genialność i odwaga Einsteina polegała na odrzuceniu utartych stereotypów tamtych czasów dotyczących materii. Odrzucił niepotrzebną ideę eteru jako nośnika fali elektromagnetycznej. Zrewidował pojęcie czasu i przestrzeni – czas i przestrzeń stały się z sobą powiązane. Masa stała się taką samą cechą materii jak energia, słynny zaś wzór Einsteina (E = mc2), oznacza, że masa ciała wyznacza całkowicie jego energię wewnętrzną. Dziesięć lat później powstała ogólna teoria względności, która tłumaczy, że odczuwana przez nas grawitacja jest efektem geometrycznym zakrzywienia czasoprzestrzeni.
Prace Alberta zmieniły obraz świata w skali mikroskopijnej (kwantowej) jak i w skali kosmologicznej. Narodziła się współczesna fizyka i kosmologia.
