3D/Biela

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

3D/Biela
Rysunek Komety Biela po jej rozpadzie w 1845 roku
Odkrywca	Wilhelm von Biela
Data odkrycia	27 lutego 1826
Nazwy alternatywne	1772, 1806 I, 1832 III, 1846 II, 1852 III, 1826 D1
Elementy orbity
Półoś wielka	3.5253 (dane dla epoki 29 wrzesienia 1852) j.a.
Mimośród	0.7559
Peryhelium	0.8606 j.a.
Aphelium	6.190 j.a.
Okres orbitalny	6.619 lat
Nachylenie orbity względem ekliptyki	12.550°
Charakterystyka fizyczna jądra
Roje meteorów związane z kometą	Bielidy, Andromedydy

Kometa Biela nazwa oficjalna 3D/Biela to kometa okresowa, która została jednak zgubiona przez obserwatorów. Jej ostatnie obserwowane przejście przez peryhelium orbity miało miejsce 24 września 1852 roku.

[edytuj] Odkrycie

Kometa ta została odkryta przez austriackiego oficera i astronoma-amatora Wilhelma von Biela 27 lutego 1826 roku w Jaromierzu. Po dokładniejszym wyliczeniu orbity okazało się, że kometę tę obserwowano już w latach 1772 (Jacques Leibax Montaigne i Charles Messier) oraz 1805 (Jean-Louis Pons). Była to wówczas trzecia znana kometa okresowa po Komecie Halleya i Enckego.

[edytuj] Orbita komety

Orbita komety 3D/Biela miała kształt wydłużonej elipsy o mimośrodzie 0,755. Peryhelium znajdowało się nieco bliżej niż średnia odległość Ziemi od Słońca (0.8606 AU), aphelium zaś poza orbitą Jowisza (6.190 AU). Była to więc kometa z rodziny Jowisza. Jej okres obiegu wokół naszej Dziennej Gwiazdy wynosił 6.619 roku, nachylenie do ekliptyki zaś ok. 12,5˚.

[edytuj] Historia obserwacji i zagubienia

Po kolejnych przejściach przez peryhelium kometa 3D/Biela rozpadła się na przełomie lat 1845/1846 na oczach obserwatorów. Obydwie części oddalały się stopniowo od siebie. W marcu 1846 roku odległość między nimi wzrosła do 240 tys. km. Podczas następnego przejścia przez punkt przysłoneczny w roku 1852 odległość ta zwiększyła się już do 2 mln km, obydwa składniki komety wytworzyły także osobne warkocze. Powroty komety przewidywano także na lata 1859 i 1865, jednakże nie udało się jej ponownie odszukać.

Również w roku 1872 próbowano ponownie zaobserwować to ciało niebieskie, próby te także się nie powiodły. 27 listopada tegoż roku, w dniu, w którym Ziemia przecięła orbitę komety 3D/Biela, na niebie pojawił się bardzo obfity deszcz meteorów. Obserwowano do 3000 meteorów na godzinę – jak się wydaje – tak mocny rój musiał być związany z jakąś kometą, która uległa najprawdopodobniej całkowitemu rozpadowi, co powiązano z Kometą Biela. Ów rój, który nazwano Bielidami lub Andromedydami, stawał się jednak w kolejnych latach (1885, 1892, 1899) coraz słabszy. Później jego aktywność całkowicie zaniknęła.

Przypuszcza się, że słaba kometa P/2001 J1 (NEAT), która została odkryta 11 maja 2001 roku w programie NEAT, może być pozostałością po Komecie Biela. Nie zostało to jednak potwierdzone.