Adela z Szampanii
Z Wikipedii
Adela z Szampanii, fr. Adèle, Alix lub Alice de Champagne (ok. 1140 - 4 czerwca 1206, w Paryżu), córka Tybalda II Wielkiego - księcia Szampanii i Blois oraz Matyldy z Karyntii. Królowa Francji jako trzecia żona króla Ludwika VII.
Poślubiła Ludwika VII (wdowca po Konstancji Kastylijskiej) 13 listopada 1160. Dzień wcześniej miał miejsce ich "sekretny" ślub. Adela urodziła mu dwoje dzieci:
- Filipa Augusta zwanego Dieudonné (ur. 21 sierpnia 1165) - jedynego męskiego potomka Ludwika VII,
- Agnieszkę Francuską (ok. 1171 - po 1207) - późniejszą cesarzową bizantyjską.
Była bardzo aktywna politycznie, działała razem ze swoimi braćmi: Henrykiem I z Szampanii, Teobaldem V z Blois i Wilhelmem - arcybiskupem Reims. Henryk i Teobald poślubili nawet córki Ludwika VII z jego małżeństwa z Eleonorą Akwitańską. Adela i jej bracia poczuli się dopiero zagrożeni, kiedy dziedziczka hrabstwa Artois - Izabella z Hainaut poślubiła syna Adeli - Filipa Augusta. Adela zawarła przymierze z Hugiem III - ksieciem Burgundii i Filipem z Flandrii (próbowała nawet namówić cesarza Fryderyka Barbarossę). Wojna zaczęła się w 1181, a w 1184 Filip August nawet zgodził się i próbował rozwieść się z Izabelą.
Pozycja Adeli osłabła, kiedy jej syn - Filip został królem Francji, w 1180. Kiedy Filip był na krucjacie (1190), Adela była regentką. W 1192 Adela powróciła do cienia i zajęła się fundowaniem opactw.
Zmarła 4 czerwca 1206, została pochowana w Pontigny, blisko Auxerre.
| Poprzednik Konstancja Kastylijska |
 |
królowa Francji 1160-1180 |
|
Następca Izabella z Hainaut |
