Agnieszka z Courtenay
Z Wikipedii
Agnieszka z Courtenay (ur 1136, zm.1184) - pierwsza żona Amalryka, hrabiego Jaffy i Askalonu, późniejszego króla Jerozolimy, matka Sybilli Jerozolimskiej i Baldwina IV.
Spis treści |
[edytuj] Rodzina
Była córką Joscelina II, hrabiego Edessy i jego żony - Beatrycze. Po ostatecznym upadku Hrabstwa Edessy w 1151 roku jej matka przeniosła się wraz z dziećmi do Jerozolimy. Pierwszy mąż Agnieszki, Renald z Maraszu, poległ w 1149 roku. Od tego czasu hrabina nie cieszyła się zbyt dobrą opinią.
[edytuj] Małżeństwo z Amalrykiem
Około 1158 roku wyszła za Amalryka, brata króla Baldwina III. Jednak gdy w 1162 roku Amalryka wybrano na króla jerozolimskiego, patriarcha Amalryk z Nesle oraz baronowie wyrazili zgodę na koronację, pod warunkiem unieważnienia małżeństwa z Agnieszką. Powodem była nie tylko złe prowadzenie się hrabiny, ale również niedopuszczalnie bliski stopień pokrewieństwa z królem (prababka Amalryka - Melisanda z Montlhéry, była ciotką Joscelina I, dziadka Agnieszki).
Z tego powodu chorobę Baldwina IV tłumaczono później karą za kazirodczy związek jego rodziców. Amalryk nie sprzeciwił się temu ultimatum, zadowolił się uznaniem praw Sybilli i Baldwina do sukcesji. Później ożenił się po raz drugi, z Marią Komneną.
[edytuj] Kolejne małżeństwa
Kolejne dwa małżeństwa Agnieszki również nie trwały długo - Hugon z Ibelinu zmarł kilka lat po ślubie, zaś Renald z Sydonu, podobnie jak wcześniej Amalryk, doprowadził do unieważnienia małżeństwa z powodu zbyt bliskiego pokrewieństwa z żoną.
[edytuj] Wpływu Agnieszki na dworze królewskim
Duże znaczenie na dworze jerozolimskim hrabina zdobyła za panowania Baldwina IV. Od samego początku należała do stronnictwa swojego brata, Joscelina III i templariuszy. Choć nie pozwolono jej na wychowywanie swoich dzieci, bardzo często ingerowała w ich życie. To ona doprowadziła do małżeństwa Sybilli z Gwidonem de Lusignan, zaś w 1183 roku poparła pomysł przekazania Gwidonowi regencji.
[edytuj] Ciekawostki
Poplecznikiem i kochankiem Agnieszki był Herakliusz, kapłan, któremu umożliwiła dostanie się na szczyty hierarchii kościelnej. Dzięki pomocy hrabiny człowiek ów otrzymał w 1180 roku urząd patriarchy jerozolimskiego.
