Albert (książę Wielkiej Brytanii i Irlandii)
Z Wikipedii
Albert Saxe-Coburg-Gotha (ur. 26 sierpnia 1819 w Bawarii, Niemcy; zm. 14 grudnia 1861 w Wielkiej Brytanii) – drugi syn Ernesta I, księcia Saxe-Coburg-Gotha i jego pierwszej żony - Ludwiki Saxe-Gotha-Altenburg. Książę, mąż królowej brytyjskiej, Wiktorii.
[edytuj] Małżeństwo i rodzina
Albert poznał Wiktorię (1819-1901) - wówczas jeszcze księżniczkę w roku 1835. Nie wzbudził on jej zainteresowania ze względu na swój wygląd - był kluskowatym, niezgrabnym wręcz sennym szesnastolatkiem. Dopiero cztery lata później ponownie pojawił się przed obliczem Wiktorii, tym razem jako opalony mężczyzna o szerokich ramionach.
10 lutego 1840 ożenił się z Wiktorią - wówczas już królową. Małżeństwo, mimo że ukartowane, było szczęśliwe - Albert kochał Wiktorię, ona zaś nie wiedziała poza nim świata. Para doczekała się dziewięciorga dzieci:
- Wiktoria (1840-1901), cesarzowa Niemiec przez 99 dni;
- Edward (1841-1910), król Wielkiej Brytanii w latach 1901-1910;
- Alicja (1843-1878), wielka księżna Hesji, matka carycy Aleksandry;
- Alfred (1844-1900), książę Edynburga, ojciec królowej Marii Koburg;
- Helena (1846-1923)
- Luisa (1848-1939)
- Artur (1850-1942), książę Connaught i Strathearn;
- Leopold (1853-1883), książę Albany;
- Beatrycze (1857-1944).
Albert był surowym i wymagającym ojcem, dlatego też nieodpowiedni styl życia (liczne romanse i alkoholizm) jego najstarszego syna "Bertie" przyprawiały go o ostre bóle głowy, a w efekcie - podupadłość na zdrowiu i małą odporność.
[edytuj] Polityka
Alberta początkowo traktowano z dystansem i nieufnością, ze względu na jego pochodzenie (był Niemcem). Dopiero jego liczne zaangażowanie w politykę podczas nieobecności królowej przysporzyło mu popularności. Wytrwale zajmował się trudnymi sprawami państwowymi. Był przeciwny agresywnej polityce zagranicznej Wielkiej Brytanii, dlatego też starał się załagodzić stosunki szczególnie z Niemcami (na własnej skórze odczuł niechęć brytyjczyków do Germanów). Już kilka później nikt nie wyobrażał sobie panowania Wiktorii bez Alberta. Najznamienitsi politycy i profesorowie zasięgali u niego rady.
"Era wiktoriańska" - nazwana tak od imienia monarchini jest prawdopodobnie zasługą księcia-małżonka. Czas ten odznacza się zasadniczością i tworzeniem moralnej rodziny. Taki sposób myślenia zyskał popularność nie tylko w Anglii, ale też we Włoszech i Skandynawii, a odzwierciedlał on sposób myślenia samego Alberta.
[edytuj] Choroba i śmierć
Ostatnie lata życia Alberta to ciąg wiecznych zmartwień i trosk - książę miał delikatne zdrowie. W końcu, w listopadzie 1861, zapadł na grypę - tak na początku myśleli lekarze, ale okazało się, że jest to atak duru brzusznego. Pojawiły się komplikacje i Albert umarł 14 grudnia. Jego żona Wiktoria pozostała w żałobie po mężu przez 40 lat aż do śmierci. Rządziła Wielką Brytanią tak jak chciał tego jej zmarły mąż.
Ciało Alberta umarło, ale jego dusza nadal żyje!
