Aleksiej Stachanow
Z Wikipedii
Aleksiej Grigoriewicz Stachanow, ros. Алексей Григорьевич Стаханов (ur. 3 stycznia 1906 we wsi Ługowaja Луговая w guberni orłowskiej, zm. 5 listopada 1977) – górnik dołowy kopalni "Cientralnaja-Irmino" w Kadijewce w Donbasie (Ukraina). Został wykreowany w ZSRR na przełomie lat 20. i 30. XX wieku na prekursora ruchu stachanowskiego.
Stachanow w nocy z 30/31 sierpnia 1935, podczas jednej zmiany, wykonał 1475% normy (tj. wydobył 102 m³ węgla). Praca na tej zmianie została wcześniej całkowicie przeorganizowana przez kierownictwo kopalni – Stachanow zamiast jednocześnie pozyskiwać węgiel i zabudowywać przodek dostał do pomocy przy obudowie przodka dodatkowych górników. Przygotowaniami pracy i Stachanowa zajmowali się organizator partyjny (przewodniczący podstawowej organizacji partyjnej) Konstantin Pietrow i sztygar Mikołaj Maszurow.
Po przeniesieniu Stachanowa do Moskwy wstąpił do Akademii Przemysłowej, a od 1943 pracował w Narkomie (ministerstwie) górnictwa. Jako symbol przodownictwa pracy był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR, został odznaczony m.in. Orderem Lenina i Orderem Czerwonego Sztandaru. Znany był z pijaństwa, z tego powodu często nazywano go Stakanowem (ros. стакан – szklanka). W 1957 z polecenia Chruszczowa wysłany został do donbaskiego miasta Thorez i objął posadę naczelnika trustu "Czistiakow antracyt", a potem pomocnika głównego inżyniera Zarządu Kopalni nr 2/43 w truście "Toresantracyt".
To jest tylko zalążek artykułu biograficznego związanego z ZSRR. Jeśli możesz, rozbuduj go.
