Amiodaron
Z Wikipedii
Amiodaron (ATC: C 01 BD 01) – lek zwiększający czas trwania potencjału błonowego. Należy do III grupy leków antyarytmicznych zgodnie z podziałem wg Vaughana Wiliamsa.
Spis treści |
[edytuj] Właściwości
Lek działa na układ krążenia wielostronnie. Wydłuża czas trwania potencjału błonowego wszystkich tkanek mięśnia sercowego. Zmniejsza zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen. Hamuje również 4 fazę potencjału czynnościowego, co łącznie daje działanie antyarytmiczne.
Amiodaron wpływa również na przepływ wieńcowy rozszerzając naczynia wieńcowe i powoduje również zmniejszenie oporów naczyniowych na obwodzie, co odciąża pracę serca i może obniżać ciśnienie tętnicze.
Zmniejsza wrażliwość mięśnia sercowego na katecholaminy poprzez swoje działanie antagonistyczne w stosunku do receptorów α i β-adrenergicznych.
Lek nie ma wpływu na kurczliwość mięśnia sercowego.
Lek bardzo różnie się wchłania u różnych chorych, kumuluje się w organizmie i łatwo może zostać przedawkowany. Wymaga kontroli stężenia w surowicy krwi, szczególnie podczas ustanawiania dawki podtrzymujące po wysyceniu tym lekiem. Jego czas połowicznego rozpadu wynosi około 30 dni, a jego działanie może się utrzymywać nawet do 150 dni po odstawieniu leku.
Normalnym zjawiskiem jest pojaiwienie się zmian w elektrokardiogramie zmian typu zaburzeń załamka T, pojawienie się załamka U i przedłużenie odstępu Q-T
[edytuj] Zastosowanie
Jest skuteczny w niemiarowościach różnego pochodzenia:
- leczenie reanimacyjne migotania komór/częstorkurczu komorowego bez tętna (VF/VT),
- częstoskurcz komorowy przy stabilnej hemodynamice
- inne oporne na leczenie postacie tachyarytmii
Może być stosowany u chorych z chorobą wieńcową serca.
[edytuj] Dawkowanie
Najczęściej jest stosowany wg schematu wysycania, przez pierwszy tydzień podaje się 200 mg trzy razy dziennie co 8 godzin, a potem dawka potrzymująca wynosi od 200 do 400 mg na dobę.
W reanimacji wg algorytmu do migotania komór i częstoskurczu komorowego bez tętna (VF/VT) stosuje się 300 mg i.v. w bolusie, następnie 150 mg i.v. amiodaronu rozcieńczonego w 5% glukozie do objętości 20 ml.
[edytuj] Interakcje
Amiodaron nie powinien być stosowany łącznie z warfaryną, prokainamidem, chinidyną, digoksyną i aprinidyną.
[edytuj] Działania niepożądane
Amiodaron ma budowę chemiczną zbliżoną do trójjodotyroniny i może zaburzać metabolizm tego hormonu. Efektem może być nadczynność, bądź niedoczynność tarczycy.
W czasie stosowania może się odkładać w postaci drobnych złogów w rogówce, które znikają po odstawieniu leku.
Z zaburzeń związanych z stężeniem leku obserwujemy zaburzenia żołądkowo-jelitowe, bezsenność, zaburzenie ośrodkowego układu nerwowego.
Bibliografia – Farmakologia pod redakcją Wojciecha Kostowskiego.
