Anomalia siły ciężkości
Z Wikipedii
Anomalia siły ciężkości to w geofizyce różnica między zmierzoną (i zredukowaną do poziomu elipsoidy) w danym punkcie siłą cięzkości a normalną siłą ciężkości na danej szerokości geograficznej. Mierzona jest w miligalach (1 miligal = 10-5 m/s2)
W celu określenia anomalii, należy dla zmierzonej siły ciężkości zastosować szereg poprawek:
- poprawka wolnopowietrzna - sprowadza punkt pomiarowy do poziomu elipsoidy
- poprawka na płytę płaskorównoległą - uwzględnia masy leżące między punktem pomiaru a powierzchnią odniesienia
- poprawka topograficzna - uwzględnia wpływ ukształtowania otaczającego terenu
- poprawka lunisolarna - uwzględnia wpływ oddziaływania słońca i książyca.
Na podstawie anomalii siły ciężkości można określić położenie i kształt niektórych struktur geologicznych. Obiekty o gęstości wyższej, niż otoczenie (np. rudy) oddziaływują dodatnio na siłę ciężkości, natomiast te o gęstości mniejszej (kawerny, wysady solne)- ujemnie. Należy przy tym zaznaczyć, że nad łańcuchami górskimi anomalie są ujemne, a nad morzami dodatnie - spowodowane jest to zjawiskiem izostazji. W centralnych Alpach typowa wartość anomalii to -150 miligali. Anomalie spowodowane dużymi i głęboko zalegającymi strukturami noszą nazwę anomalii regionalnych i rzadko stanowią obiekt badań - geofizyka stosowana wykorzystuje anomalie lokalne (należy je oddzielić od anomalii regionalnych na drodze interpretacji jakościowej).
