Bękart (Chalion)
Z Wikipedii
Bękart - jeden z pięciorga bogów fikcyjnego świata wykreowanego przez Lois McMaster Bujold w książkach Klątwa nad Chalionem i Paladyn dusz. Jego kolorem jest biel, a poświęcone mu zwierzęta to kruk i szczur
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Jest to bóstwo nagłych nieszczęść, katastrof i rzeczy nie w porę. Jest bogiem ostatniego ratunku, ucieczką dla tych, którzy zrujnowali sobie w jakiś sposób życie. Jego dziedziną są również też wszystkie rodzaje nietypowej miłości. Jest to bóg równowagi - dlatego poświęcony jest mu kciuk. Posiada władzę nad demonami (w tym nad demonem śmierci) i pilnuje, by nie przenikały do świata materii.
Zakon Bękarta pełni różne funkcje, m.in. prowadzi przytułki dla podrzutków. Chwyta i odsyła do Bękarta demony, które wymknęły się do świata materii. W ramach zakonu istnieją też świątynni czarownicy - osoby, które "nabawiły się demona" i połączyły się z nim w taki sposób, że została zachowana równowaga. Taka osoba nie stara się odebrać demonowi mocy, a demon nie próbuje ukraść jej duszy (co zwykle czeka czarowników).
W świątyniach kwintarańskich miejscem poświęconym Bękartowi jest stojąca osobno wieża, w pobliżu ołtarza Matki.
Z kolei kwadranie twierdzą, że Bękart jest demonem, a nie bogiem jak jego święta matka (historia narodzin Bękarta jest przytoczona w Paladynie dusz). Z tego powodu wyznawcy kwintaranizmu są uznawani za czcicieli diabła i prześladowani.
[edytuj] Magia śmierci
W najbardziej podstawowym sensie jest to modlitwa do Bękarta o cud sprawiedliwości. Cud ten, jeśli Bękart decyduje się wysłuchać modlitwy, przejawia się śmiercią osoby, przeciwko której jest ona skierowana. Demon, którego wypuszcza na świat Bękart, zabiera duszę winnego oraz, dla równowagi, duszę modlącego się o cud. Zatem "zabić oznacza zostać zabitym". Ponieważ udane zastosowanie magii śmierci zawsze kończy się śmiercią proszącego o cud, jest to środek ostateczny, po który sięgają tylko prawdziwie zdesperowani.
Ciało osoby, która zmarła w wyniku stosowania magii śmierci, musi zostać spalone przed zmrokiem. W przeciwnym wypadku ciałem opuszconym nagle przez duszę (stan ten różni się od naturalnej śmierci) może zawładnąć przebywający w pobliżu duch lub demon.
W czasie odprawiania rytuału najważniejsza jest sama modlitwa. Nie jest jasne, czy zabicie kruka i szczura (by zaniosły Bękartowi błagania) jest konieczne, czy tylko zwyczajowe. Świece służą oświetleniu drogi tym posłańcom.
Kary na próby stosowania magii śmierci (oczywiście te nieudane) są bardzo surowe, włącznie z karą śmierci.
Przypadki zastosowania magii śmierci w Klątwie nad Chalionem:
- roja Fonsa Mądry - przeciwko Złotemu Generałowi. Fonsa ocalił w ten sposób Chalion przed klęską, ale jednocześnie ściągnął na swój ród klątwę
- handlarz z Valendy - przeciwko zabójcy syna (ser dy Naoza)
- Cazaril - przeciwko Dondo dy Jironal. Przypadek Cazarila jest unikalny, ponieważ przeżył dzięki interwencji Córki. Zamiast duszy Cazarila demon ostatecznie zabrał duszę Martou dy Jironala.
Zobacz też: Wiosenna Córka, Letnia Matka, Jesienny Syn, Zimowy Ojciec.
