Barwienie metodą Ziehla-Neelsena
Z Wikipedii
W bakteriologii barwienie metodą Ziehla-Neelsena, to rodzaj techniki diagnostycznej służącej do odróżniania bakterii kwasoopornych i niekwasoopornych (diagnostyka gruźlicy).
- na utrwalony rozmaz bakterii na odtłuszczonym szkiełku podstawowym nanosimy barwnik podstawowy (stężona fuksyna) na 15 min. W trakcie barwienia podgrzewamy preperat palnikiem (do tzw. "trzech par")
- zlewamy barwnik i spłukujemy wodą destylowaną
- odbarwiamy preparat w 3% roztworze HCl w etanolu (kwaśny alkohol)
- spłukujemy wodą destylowaną
- nanosimy barwnik kontrastowy, np. błękit metylenowy na 10 min.
- spłukujemy wodą destylowaną
- suszymy preparat na pasku bibuły i przeprowadzamy obserwacje w mikroskopie świetlnym z zastosowaniem imersji
W wyniku takiego postępowania bakterie kwasooporne przybierają kolor czerwony pochodzący od fuksyny (nie odbarwiają się one bowiem w kwaśnym alkoholu). Natomiast bakterie niekwasooporne są wrażliwe na działanie kwaśnego alkoholu, odbarwiają sę w nim z fuksyny i mają kolor niebieski od błękitu metylenowego.
Kwasooporność np. prątków jest zależna od budowy fizykochemicznej i obecności kwasu mikolowego.
Metodą tą można też barwić zarodniki grzybów i przetrwalniki bakterii.
