Bilirubina
Z Wikipedii
Bilirubina - to związek organiczny powstały w wyniku rozpadu hemu uwolnionego wcześniej z hemoglobiny w śledzionie, wątrobie lub szpiku kostnym w procesie niszczenia czerwonych ciałek krwi.
Wskutek licznych przemian chemicznych z hemoglobiny powstaje i oddziela się zielonkawa biliwerdyna, która ulega przemianie na bilirubinę pośrednią, nazywaną czasem hemobilirubiną, bilirubiną B lub bilirubiną nie związaną. Bilirubina krążąca w tej postaci we krwi w połączeniu z albuminą jest nierozpuszczalna w wodzie i dlatego nie przechodzi do moczu. Przedostaje się natomiast do komórek wątrobowych, z których później zostaje wydzielona do żółci wątrobowej w postaci bilirubiny bezpośredniej, zwanej inaczej cholebilirubiną, bilirubiną A lub bilirubiną związaną.
Bilirubina powstaje na skutek degradacji części porfirynowej hemu (część białkowa - globina - degradowana jest do pojedynczych aminokwasów, atom żelaza zostaje włączony do ogólnej puli żelaza organizmu, a hem ulega przekształceniu w linearną cząsteczkę - biliwerdynę, redukowaną z kolei do bilirubiny).
Zwiększenie stężenia bilirubiny w osoczu określa się jako hiperbilirubinemię. Hiperbilirubinemia może być spowodowana zwiększonym wytwarzaniem bilirubiny lub też niezdolnością wydzielania bilirubiny powstającej w prawidłowych ilościach przez uszkodzoną wątrobę. Po przekroczeniu stężenia 2-2,5 mg/100 ml krwi, bilirubina dyfunduje do tkanek, powodując ich zażółcenie (żółtaczka).
Zobacz też: bilirubinometr, Zespół Gilberta.
