Bimber
Z Wikipedii
Bimber (samogon) - napój alkoholowy produkowany w warunkach domowych. Otrzymywany przez destylację zacieru z domowej fermentacji. Bimber znacznie gorszej jakości i z większymi stratami można otrzymać również przez wymrażanie zacieru. Metoda ta jest rzadko stosowana.
Zależnie od surowców i sposobu oczyszczania bimber różni się zapachem i smakiem. Najczęściej otrzymywany z najtańszych produktów (zboże, cukierki, cukier, melasa) bez dodatkowej rektyfikacji, jest bezbarwny i ma ostry, nieprzyjemny zapach, ale oczyszczony, najczęściej węglem aktywnym, występujący w mieszankach (np: w ajerkoniaku) daje wrażenie smaku zwykłego spirytusu. Często uszlachetniany jest dodatkiem soków owocowych lub leżakowaniem.
Klasyczny bimber jest technicznie biorąc mocno zanieczyszczonym spirytusem o niskiej jakości, zawierającym od 60 do 96% alkoholu etylowego. Ze względu na brak możliwości dokładnej kontroli przebiegu procesu fermentacji w warunkach domowych i prymitywnych zazwyczaj warunków oczyszczania bimber, nawet pozornie smaczny i bezwonny zawiera zazwyczaj spory udział fuzli, czyli rozgałęzionych alkoholi alifatycznych, które posiadają własności rakotwórcze. Fuzli nie można się łatwo pozbyć przez prostą destylację. Ponadto w wyniku instalacji użytej do destylacji, wykonywanej sposobem "domowym" często zawiera metale: cynk, miedź, ołów, cyna wypłukiwane z "aparatury".
Innym zagrożeniem przy wyrobie bimbru może być skażanie go metanolem, który spożyty w nawet niewielkiej ilości powoduje ślepotę (spożycie powyżej 100ml dla dorosłego mężczyzny kończy się śmiercią). Metanol powstaje w różnych ilościach w procesie fermentacji (w większych, gdy warunki są nieoptymalne), lecz łatwo można się go pozbyć odlewając pierwszą 'pięćdziesiątkę' na 30 litrów zacieru od reszty destylatu. Etanol zmieszany z metanolem jest naturalną odrutką (kompetycja o miejsca aktywne w enzymach), wobec czego obecność metanolu w destylacie obniża jego walory smakowe lub ewentualnie odbija się na samopoczuciu po spożyciu takiego destylatu.
[edytuj] Ciekawostki i uwagi prawne
W okresie obu wojen światowych i stanu wojennego był częstym środkiem płatniczym. Produkowany jest nadal ze względów tradycyjnych i ekonomicznych - jest znacznie tańszy od wódki i alkoholi bazarowych. Niektórzy twierdzą też, że alkohol własnej produkcji smakuje lepiej od produkowanego fabrycznie.
W Polsce, zgodnie z ustawą o wyrobie alkoholu etylowego produkcja napojów alkoholowych na sprzedaż jest objęta podatkiem akcyzowym i dozwolona jedynie po uzyskaniu zezwolenia wydawanego przez Ministerstwo Gospodarki.
Kwestia legalności produkcji bimbru na własny użytek była dość długo kwestią prawnie dyskusyjną. M.in. 15 maja 2004 w gazecie Rzeczpospolita ukazał się artykuł W. Wróbla "Legalny bimber", w którym autor sugerował, że w świetle aktualnie obowiązującej ustawy o wyrobie alkoholu etylowego tego rodzaju działalność jest legalna[1]. Jednak w uchwale z dnia 30 listopada 2004 Izba Karna Sądu Najwyższego orzekła co następuje:
- "Znamiona przestępstwa z art. 12a ust.1 ustawy z dnia 2 marca 2001 roku o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych wypełnia również wyrabianie alkoholu etylowego na własny użytek."[2]
- co praktycznie znaczy, że produkcja bimbru na własny użytek była czynem prawnie zabronionym i zgodnie z w.w. ustawą można było być za to skazanym na 1 rok więzienia.
22 grudnia 2006 weszła w życie ustawa z dnia 18 października 2006 o wyrobie napojów spirytusowych oraz o rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych[3], która wprowadza przepisy zgodne z obowiązującymi w Unii Europejskiej i znosi ustawę z 2 marca 2001 o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych[4]. W nowej ustawie znalazł się jednak artykuł 1 ust. 2 mówiący, że nie stosuje się jej wobec napojów wytworzonych domowym sposobem i nieprzeznaczonych do obrotu, a w ust. 3 - że napoje, o których mowa w ust. 2 nie mogą być wytwarzane bezpośrednio w wyniku destylacji po fermentacji alkoholowej. Artykuł 44 tej samej ustawy mówi natomiast, iż wyrabianie napojów spirytusowych bez odpowiedniego wpisu do rejestru jest zakazane i podlega karze (tak jak do tej pory - do 1 roku pozbawienia wolności), a wyrabianie ich w znacznych ilościach - karze odpowiednio surowszej (do 2 lat), przy czym sprzęt służący do wyrobu tych napojów podlegać może z wyroku sądu konfiskacie niezależnie od tego, czyją jest własnością.
