Bitwa koło przylądka Matapan
Z Wikipedii
| Bitwa koło przylądka Matapan II wojna światowa |
|||||||||||||||||
 Vittorio Veneto uszkodzony w bitwie koło przylądka Matapan |
|||||||||||||||||
| Data | 27 marca 1941 | ||||||||||||||||
| Miejsce | Morze Śródziemne koło przylądka Matapan w Grecji | ||||||||||||||||
| Wynik | pełne zwycięstwo eskadry brytyjsko-australijskiej | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
Bitwa koło przylądka Matapan - bitwa morska stoczona w czasie II wojny światowej w dniach 27-29 marca 1941, u brzegów Grecji, niedaleko od przylądka Matapan, pomiędzy marynarką aliancką a włoską. Zespół okrętów marynarki brytyjskiej Royal Navy i australijskiej Royal Australian Navy pod dowództwem admirała Andrew Cunninghama zadał poważne straty włoskiej Regia Marina, dowodzonej przez admirała Angelo Iachino.
Spis treści |
[edytuj] Podłoże
W 1941 roku Niemcy planowały inwazję na Jugosławię i Grecję, w związku z czym wsparły wojska włoskie działaniem swojego lotnictwa na Morzu Śródziemnym. Zadaniem Luftwaffe było przerwanie angielskich szlaków komunikacyjnych do Grecji, gdzie od marca 1941 roku spływały oddziały brytyjskiego korpusu ekspedycyjnego. Berlin starał się wywrzeć wpływ na Rzym, by wzmożone działania lotnicze wesprzeć akcją morską. Włosi ulegli sugestiom i zachęceni przez działania lotnicze Niemców, wysłali silny zespół okrętów na Morze Śródziemne.
[edytuj] Dowódcy
- dowódca zespołu floty włoskiej adm. Angelo Iachino
- dowódca zespołu połączonej floty brytyjsko-australijskiej adm. Andrew Cunnigham
[edytuj] Siły przeciwników
Włosi dysponowali jednym nowoczesnym okrętem liniowym "Vittorio Veneto", 6 ciężkimi i 2 lekkimi krążownikami oraz 14 niszczycielami.
Brytyjczycy mieli do dyspozycji 3 okręty liniowe HMS "Warspite" , "Barham" , "Valiant", lotniskowiec HMS "Formidable" z 72 samolotami na pokładzie, 4 lekkie krążowniki i 15 niszczycieli.
[edytuj] Przebieg bitwy
Włosi nie dysponując dobrym rozpoznaniem lotniczym (nie posiadali radarów) zostali 28 marca 1941 roku zaskoczeni koło przylądka Matapan przez silny zespół brytyjski. Zauważywszy brytyjski zespół przedni złożony z 4 lekkich krążowników i 4 niszczycieli adm. Iachino zaatakował go, uzyskując przewagę, jednak w niedługim czasie pojawiły się samoloty z angielskiego lotniskowca. Włosi wykonali zwrot i na pełnej szybkości zaczęli się wycofywać. Okręty włoskiej floty należały do jednych z najszybszych. Wolniejsze okręty brytyjskie nie miały szans na pościg, cały ciężar bitwy spoczął na samolotach z lotniskowca "Formidable" i stacjonujących na lotniskach w Grecji. W godzinach popołudniowych brytyjska torpeda trafiła okręt liniowy "Vittorio Veneto", pod wieczór został ciężko uszkodzony krążownik "Pola", który zastopował. W takiej sytuacji adm. Iachino pozostawił do ochrony uszkodzonego krążownika 2 ciężkie krążowniki i 6 niszczycieli, pozostałe okręty skierowały się do bazy. W nocy do pozostawionego włoskiego zespołu zbliżyły się okręty brytyjskie. Ogniem artylerii i atakami torpedowymi zatopiły 3 ciężkie krążowniki "Fiume", "Zara" , "Pola" oraz 3 niszczyciele. Anglicy w perfekcyjny sposób wykorzystali radar, którego nie posiadali Włosi. Widząc w nocy doskonale okręty przeciwnika mogli sterować swoim ogniem w sposób idealny, Włosi zmuszeni byli do manewrowania i strzelania na oślep.
[edytuj] Wynik bitwy
Włosi stracili 3 ciężkie krążowniki i 3 niszczyciele. Uszkodzony został 1 okręt liniowy. Brytyjczycy wyszli z bitwy bez strat.
[edytuj] Skutki bitwy
Porażka floty włoskiej w bitwie koło przylądka Matapan poprawiła znacznie pozycję floty angielskiej na Morzu Śródziemnym. Przejęli oni inicjatywę, która pozwoliła w obliczu ofensywy niemiecko - włoskiej w Afryce Północnej paraliżować zaopatrzenie drogą morską wojsk sił Osi. Defensywa floty włoskiej była tak głęboka, że w tym samym roku flota brytyjska zdziesiątkowała włoski konwój, ostrzeleła i zbombardowała Trypolis oraz Benghazi.
[edytuj] Bibliografia:
- E.Kosiarz "Działania flot w drugiej wojnie światowej" KAW 1989
