Bitwa pod Benewentem (275 p.n.e.)
Z Wikipedii
Bitwa pod Benewentem miała miejsce w 275 roku p.n.e. podczas wojny Pyrrusa z Rzymem, zakończona porażką króla Epiru. Armią rzymską dowodzili konsulowie na rok 275 Maniusz Kuriusz Dentatus i Lucjusz Korneliusz Lentulus. Rzym wystawił 2 armie konsularne, czyli około 40.000 żołnierzy lub nawet więcej. Posiadała więc przewagę liczebną nad wojskami Pyrrusa, które liczyły około 20.000 piechoty, 3.000 kawalerii i 18 słoni. Do tego trzeba dodać oddziały tarentyńskie, niewielkie kontyngenty sprzymierzeńców italskich i garnizony epirockie z miast Wielkiej Grecji. Łącznie jakieś 28/30.000 żołnierzy. Taktyczna porażka króla Pyrrusa. Przewaga Rzymian (wejście Drugiej Armii Konsularnej) była miażdżąca. Odtąd Tarent walczył już w beznadziejnej sytuacji wspierany przez wojska epirockie tylko po to żeby hamować napór rzymian na miasta Wielkiej Grecji. Nie wszyscy historycy zgodni są co do tego, że władca Epiru doznał porażki w tej bitwie (vide K. Kęciek - Benewent 275 r.p.n.e., wyd. Bellona, seria Historyczne Bitwy). W armii Pyrrusa Rzymianie po raz pierwszy w swej historii powitali nowoczesnego przeciwnika, występującego do boju w kilku współpracujących formacjach (konnica, falanga, słonie bojowe, lekkozbrojni, łucznicy i procarze). Remis w starciu z wytrawnym wodzem (dowodząc samodzielnie na polu bitwy nigdy nie przegrał - stawia się go w panteonie wodzów starożytności obok Aleksandra Wielkiego i Hannibala) i zażegnanie grożącego odeń niebezpieczeństwa były dla nich wielkimi sukcesami, stąd odbycie tryumfów (jak po zwycięskiej bitwie) może być mylące. Pyrrus nie stanął już więcej przeciw legionom do decydującej bitwy wcale nie z powodu porażki, a z braku rezerw i pieniędzy (najemne armie władców hellenistycznych były wielokroć droższe w utrzymaniu, niż obywatelska armia rzymska). Zwycięstwo Rzymian w tej bitwie jawi się jako wysoce dyskusyjne, podobnie jak ogólna ocena władcy Epiru jako wiatrogłowa i kogoś na kształt kondotiera, z pozoru bez sensu i szans na jakiekolwiek korzyści biorącego udział w wojnie z dala od ojczyzny.
