Bitwa pod Manzikert
Z Wikipedii
| Bitwa pod Manzikertem | |||||||||||||
 |
|||||||||||||
| Data | 19 sierpnia lub 26 sierpnia 1071 | ||||||||||||
| Miejsce | Manzikert w Armenii | ||||||||||||
| Wynik | kapitulacja Bizantyjczyków | ||||||||||||
| Przyczyna | napór Turków na tereny Azji Mniejszej | ||||||||||||
|
|||||||||||||
Bitwa pod Manzikert (Mantzikert) - miała miejsce 19 lub 26 sierpnia 1071 roku w Armenii.
Cesarz bizantyjski Roman IV Diogenes na czele 40 000 żołnierzy chciał powstrzymać atak Turków na Azję Mniejszą. Przez cały dzień wojska bizantyjskie zgodnie z planem cesarza spychały armię turecką. W nocy, podczas planowego odwrotu oddziałów bizantyjskich do obozu, wybuchła panika i tworzące straż tylną armii oddziały piechoty oraz jazda centrum rzuciły się do ucieczki. Głównym powodem paniki była zdrada dowodzącego tylną strażą Andronika Dukasa - politycznego wroga cesarza - który celowo uciekł wraz ze swoimi oficerami, wywołując tym samym panikę wśród swoich podkomendnych oraz mijanych kawalerzystów. Zwolennicy Dukasa rozsiewali również plotkę, że cesarz poległ. Roman IV na czele swojej gwardii wareskiej wycofał się na pobliskie wzgórze. Gdy rano ujrzał, że Turcy, zdobyli obóz i potężnymi siłami atakują wzgórze, poddał się. Dowodzący Turkami sułtan Alp Arslan postawił jednak pokonanemu łagodne warunki i obaj podpisali traktat pokojowy.
Mimo zawarcia pokoju na dogodnych warunkach (Bizancjum traciło tylko kilka fortec w okolicach jeziora Wan) klęska Romana IV doprowadziła w sposób pośredni do opanowania Anatolii przez Turków. Po bitwie rozgorzała bowiem w Bizancjum wojna domowa. Korzystający z pomocy najemnych zachodnioeuropejskich rycerzy Dukas zwyciężył i zabił Romana IV. Jednak europejscy rycerze zaczęli zagrażać władzy Dukasów (Michała, Andronika i ich ojca Jana). Ci zaprosili do opanowanej przez Europejczyków Anatolii Turków, by ich rękami pobić katolickie rycerstwo. Turcy zadanie wykonali, ale Anatolii już nie opuścili. W ciągu 10 lat od bitwy pod Manzikertem Konstantynopol utracił całkowicie kontrolę nad południową i centralną Anatolią. Większość zamieszkujących te tereny chrześcijan uciekła na zachód lub została zamordowana. Władzę nad tym ogromnym obszarem przejęli tureccy wodzowie.
