Bolesław Świdziński
Z Wikipedii
Bolesław Jerzy Świdziński (ur. 7 grudnia 1885 w Krakowie, zm. 4 marca 1972 w Londynie) – uczestnik walk o niepodległość, oficer Wojska Polskiego w stopniu pułkownika dyplomowanego, działacz państwowy II Rzeczypospolitej.
Po zdaniu matury w Krakowie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w później na uniwersytecie w Genewie. Jako student był w latach 1906-1907 członkiem Organizacji Bojowej PPS, a następnie Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego. Od sierpnia 1914 r. służył w Legionach, początkowo w szwadronie rotmistrza Zbigniewa Dunin-Wąsowicza (dowódcy spod Rokitny), później w 2 Pułku Ułanów Legionów, a od listopada 1918 roku w Wojsku Polskim. W czasie wojny polsko- sowieckiej dowodził na froncie szwadronem 5 Pułku Ułanów.
Po zakończeniu wojny był szefem jednej z sekcji Oddziału V Sztabu Generalnego. W 1925 roku ukończył Wyższą Szkołę Wojenną. W latach 1927-1929 dowodził 2 Pułkiem Szwoleżerów, a następnie 8 Brygadą Kawalerii. W 1929 roku został szefem sztabu DOK nr V w Krakowie. Awansował do stopnia podpułkownika ze starszeństwem od 15 sierpnia 1924 roku, a następnie (po ukończeniu WSWoj.) do stopnia pułkownika dyplomowanego.
Przeszedł do rezerwy 29 września 1930 roku, a następnie 1 października 1930 został najpierw pełniącym obowiązki wojewody lubelskiego, a następnie wojewodą lubelskim. Stanowisko to zajmował do 8 lutego 1933 roku.
Został następnie głównym inspektorem i szefem Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W latach 1935-1938 był posłem na Sejm RP z województwa lubelskiego. W Sejmie był m.in. przewodniczącym Sądu Marszałkowskiego i Komisji Skarbu. Po utworzeniu Parlamentarnego Koła Obozu Zjednoczenia Narodowego kierował jego pracami.
W czasie wojny obronnej Polski w 1939 r.oku, 8 września 1939 roku mianowany komisarzem cywilnym w Generalnym Komisariacie Cywilnym przy Naczelnym Wodzu Edwardzie Rydzu-Śmigłym. Od 17 września 1939 r. na emigracji.
