Borowa Wieś
Z Wikipedii
Borowa Wieś – dzielnica Mikołowa, ok. 1800 mieszkańców.
[edytuj] Historia
Borowa Wieś jako Nowa Wieś wzmiankowana była już w roku 1586. Założona została po okresie wojen husyckich, kiedy nastąpiło ożywienie gospodarcze, a długotrwały pokój w wieku XVI sprzyjał osadnictwu. Osadzono wówczas "pod borem" na małych działkach zagrodników i chałupników, poddanych księcia pszczyńskiego. Początkowo mieszkało tu 10 zagrodników. Wieś wchodziła w skład klucza wyrskiego pszczyńskich dóbr kameralnych i była własnością książęcą. Do jej pierwszych mieszkańców należał m.in. Jan Dziemba (w 1718 r. występuje w źródłach Maciej Dziemba, a w 1744 r. Bartłomiej Dziemba "ex Bor").
W roku 1846 Borowa Wieś liczyła 26 gospodarstw, natomiast w 1910 r. żyło tu już 825 mieszkańców. W 1919 roku powstał we wsi chór "Jutrzenka". Mieszkańcy brali liczny udział w powstaniach śląskich, walczyli pod Górą Świętej Anny. W plebiscycie zdecydowana większość mieszkańców opowiedziała się za przynależnością do Polski. W roku 1931 mieszkało tu 1343 osób.
W czasie II wojny światowej w latach 1941-43 w Borowej Wsi znajdował się obóz pracy. Przebywało w nim ok. 60 osób, głównie żołnierzy radzieckich oraz Polaków pochodzenia żydowskiego. Więźniowie pracowali w majątku Paniowy i Śmiłowice. Nieopodal w lesie znajdował się drugi obóz dla ok. 100 jeńców radzieckich pracujących przy budowie szosy. Na cmentarzu znajduje się zbiorowa mogiła 39 więźniów Auschwitz, którzy zostali zamordowani na terenie Borowej Wsi w czasie "marszu śmierci" w styczniu 1945 r.
W latach międzywojennych Borowa Wieś była miejscowością rekreacyjną, gdzie mieszkańcy okolicznych miejscowości spędzali wolne dni. Zabawy odbywały się w dużym ogrodzie dawnego zajazdu, w którym obecnie mieści się ośrodek Caritas Diecezji Katowickiej "Miłosierdzie Boże"
Obecnie Borowa Wieś, ze względu na lokalizację (na skrzyżowaniu dróg DK44 Mikołów – Gliwice oraz DW925 Rybnik – Ruda Śląska – Bytom, niedaleko autostrady A4), staje się bardzo atrakcyjnym miejscem dla budownictwa mieszkaniowego.
[edytuj] Zabytki
Zabytkowy drewniany kościół, przeniesiony w latach 1937-1939 z pobliskich Przyszowic. Daty jego powstania nie można jednoznacznie określić. Kroniki kościelne i niektóre publikacje określają rok budowy na 1640. Inne bardziej ogólnikowo datują go na XVII wiek Są jednak i opinie, że kościół zbudowany został w 1720 r. a nawet na 1737 r. Przypuszczalnie ta ostatnia data odnosi się jedynie do roku budowy wieży.
Kościół jest orientowany (czyli zwrócony prezbiterium na wschód). Nawa zbudowana została na planie prostokąta. Przylega do niej węższe prezbiterium zamknięte trójbocznie, do którego od północy przylega prostokątna zakrystia, a od południa – czworoboczna kaplica zamknięta trójbocznie. Do nawy od południa przylega prostokątna kruchta, a od zachodu wieża – zbudowana ok. 1720-1730 r. na planie kwadratu, o konstrukcji słupowej. Wieża zakończona jest izbicą i nakryta cebulastym, barokowym hełmem z latarnią. Dach nawy natomiast zdobi barokowa wieżyczka z nieczynną obecnie sygnaturką przykryta baniastym hełmem. Cały budynek kościoła jest otoczony sobotami.
