Broń ćwiczebna
Z Wikipedii
Broń ćwiczebna to broń o specjalnym przeznaczeniu, stanowiąca odrębną konstrukcję umożliwiającą wykonywanie ćwiczeń pozwalających na nabywanie wprawy w posługiwaniu się bronią bojową lub myśliwską, jednak bez ryzyka poważnego uszkodzenia ciała. Przyjmuje się założenie, że broń ćwiczebna powinna zachować jak najwięcej cech upodabniających ją do broni używanej w rzeczywistych działaniach, np. pod względem wagi, kształtu, sprężystości itp.
Broń ćwiczebna była bardzo szeroko stosowana, szczególnie w okresach, gdy wysoki poziom umiejętności i wprawy w posługiwaniu się bronią białą miał ogromne praktyczne znaczenie; obecnie broń ćwiczebna jest stosowana w niektórych sztukach i sportach walki.
Z broni ćwiczebnej wykształciło się wiele rodzajów współczesnej broni sportowej, której konstrukcja i cechy o wiele bardziej odbiegają od swych pierwowzorów niż w przypadku konstrukcji i cech broni ćwiczebnej.
Podobnie jak w przypadku ogólnej klasyfikacji broni, broń ćwiczebną można podzielić na broń zaczepną i broń ochronną.
Broń ćwiczebna - zaczepna:
- przykłady: bokken, iaito, floret, palcat, rękawice (łagodzące siłę zadawanego ciosu), shinai, strzały ze stępionymi grotami
- sposoby modyfikowania jej konstrukcji:
- zastosowanie słabszego materiału (np. drewno zamiast metalu)
- stępienie metalowego ostrza lub grotu
- owinięcie części broni miękkim, amortyzującym materiałem (skóra, tkanina, słoma, pakuły, gąbka itp.)
Broń ćwiczebna - ochronna:
- wszelkiego rodzaju ochraniacze, protektory i tarcze: maski, kaski, okulary, rękawice (chroniące dłonie i przedramiona przed skutkami otrzymywanych uderzeń), ochraniacze łokci, kolan, suspensoria, nabiodrki, nagolenniki itp.
