Bronski Beat
Z Wikipedii
| Bronski Beat | |
| Rok założenia | 1983 |
| Rok rozwiązania | 1998 |
| Pochodzenie |  Wielka Brytania, Londyn |
| Gatunek | new romantic, synth pop |
| Wytwórnia płytowa | London Records, Forbidden Fruit, MCA, Old Gold, Dig It, Rhino |
| Poprzedni członkowie | Jimmy Somerville, John „Jon” Foster, Johnathan Hellyer, Larry „Lazz” Stenbachek, Steve Bronski, Will Donaldson |
| Współpracownicy | Marc Almond |
Bronski Beat – brytyjski zespół pop-rockowy popularny w latach 80.
Spis treści |
[edytuj] Brzmienie
Tworzyli w popularnym w latach 80. stylu new romantic, komponując przeboje z chwytliwą rytmiczną i elektroniczną aranżacją, określaną czasem jako synth pop. Lansowali własne kompozycje pisane wspólnie do tekstów Somerville'a oraz zaaranżowane na nowo dyskotekowe przeboje.
[edytuj] Biografia grupy
Zespół powstał w Londynie latem 1983 r. Muzycy poznali się podczas realizacji dokumentalnego projektu filmowego Framed Youth: The Revenge of the Teenage Perverts. Nazwa zespołu miała nawiązywać do Blaszanego bębenka – powieści Güntera Grassa. W pierwszym składzie zespołu występowali Jimmy Somerville (wokalista), Larry „Lazz” Stenbachek, Steve Bronski. Na początku swojej działalności grywali w londyńskich klubach oraz jako grupa supportowa, m.in. na koncertach Tiny Turner i Eltona Johna (koncert na Wembley w Londynie).
W 1984 r. podpisali kontrakt z wytwórnią London Records, nagrywając debiutancki album The Age of Consent (tytuł albumu był wyrazem poparcia kampanii o obniżenia w Wielkiej Brytanii wieku prawnej dopuszczalności stosunków seksualnych). Duża część utworów Bronski Beat ceniona jest za zaangażowane teksty, w których atakowali nietolerancję i niezrozumienie dla inności (Smalltown Boy i Why?), potępiali wojnę i wyścig zbrojeń (No More War, Junk). Ich kultowy przebój Smalltown Boy, mówiący o wykluczeniu społecznym młodego geja, przez sześć lat utrzymywał się na szczycie zestawienia magazynu „Billoard”. Muzycy Bronski Beat są zdeklarowanymi gejami. Teksty piosenek otwarcie poruszały tematykę homoseksualizmu, co spotkało się z zadziwiająco niskim oporem rynku muzycznego – dwa pierwsze znalazły się w pierwszej dziesiątce brytyjskiej listy przebojów. Podobnie bardzo dobrze przyjęto ich pierwszy album The Age of Consent oraz cover popularnej piosenki disco Donny Summer I feel love. Ten ostatni przebój, podobnie jak Love to Love You Baby, grupa nagrała na złość Donnie Summer, która nieprzychylnie wypowiadała się na temat gejów (AIDS to kara boska dla tych obrzydliwców, zboczeńców. Dobrze im tak!).
Bronski Beat odniósł sukces – wszystkie utwory nagrane na pierwszej płycie zespołu i singlach osiągnęły dużą popularność, tym większym zaskoczeniem dla fanów stała się informacja o odejściu Jimmy'ego Somerville'a w czerwcu 1985 r. Na pożegnanie starego składu wydano jeszcze longplay Hundreds and Thousands z maksisinglowymi wersjami przebojów z pierwszej płyty oraz singel I Feel Love/Johnny Remember Me. Somerville założył nową grupę – The Communards. W zespole zastąpił go w wokalu John „Jon” Foster.
W nowym składzie muzycy nagrali singel Hit That Perfect Beat, który jednak nie cieszył się dużą popularnością. Po odejściu Fostera w 1988 r., przez krótki czas Bronski Beat grał jako duet. W 1991 dołączył do nich kolejny wokalista Johnathan Hellyer oraz Will Donaldson. W takim składzie wydali dwa kolejne single I'm Gonna Run Away From You i One More Chance, oraz album Rainbownation. Zespół nagrywał jeszcze do 1998 r. – po wydaniu singla Cha-Cha Heel po zespole zapadła cisza.
Obecnie po przeboje Bronski Beat sięgają od czasu do czasu twórcy house i techno-mixów (m.in. Why? remixowany przez Guya Garretta i Supermode, w Polsce grupa Milkshop – Smalltown Boy na płycie Marzyciele). Hity z pierwszego, najlepszego składu zespołu są wciąż popularne i rozpoznawalne, mimo upływu czasu.
[edytuj] Skład zespołu
- Jimmy Somerville – wokal do czerwca 1985 r.
- John „Jon” Foster – wokal od czerwca 1985 r. do 1988 r.
- Johnathan Hellyer – wokal od 1988 r.
- Larry „Lazz” Stenbachek – keyboard
- Steve Bronski – keyboard, perkusja, gitara
- Will Donaldson – ? (poszukiwane dane - dopiszcie, jeżeli coś znajdziecie)
- współpraca: Marc Almond – wokal w 1985 r.
[edytuj] Dyskografia
[edytuj] Albumy
- The Age of Consent, London Records / London 1984, LP/CD
- Hundreds and Thousands, Forbidden Fruit / London 1984, LP/CD
- Thruthdare... Doubledare..., MCA Records Inc. 1986, LP/CD
- EP Sampler, Old Gold Records Ltd. 1993, LP/CD
- Rainbownation, Dig It International 1994, LP/BD
- The Essentials, Rhino Records 2002, CD
[edytuj] Single
- Smalltown Boy, London Records 1984, SP
- Why?, London Records 1984, SP
- It Ain't Necessarily So, London Records 1984, SP
- I Feel Love, London Records 1985, SP (z Marckiem Almondem)
- Run For Love, London Records/Metronome 1985, SP
- I'm Gonna Run Away From You, Jive Records 1990, SP
- One More Chance, Zed Beat 1991, SP
- Hit That Perfect Beat, London Records (Canada) 1995, SP
- Cha-Cha Heel, BMG 1998, SP (z Erthą Kitt)
