Bullet-time
Z Wikipedii
Bullet-time (dosł. czas pocisku; z ang. bullet – pocisk, time – czas) – efekt wizualny wprowadzony w najnowszych filmach i grach komputerowych, który polega na spowolnieniu lub chwilowym zatrzymaniu akcji do tego stopnia, że obserwator jest w stanie zauważyć pojedyncze pociski wystrzeliwane z pistoletów, zwykle z zaznaczoną trajektorią. Bullet-time jest często używany do podkreślenia dramatyzmu akcji. Efektowi zwykle towarzyszy obrót kamery dookoła spowolnionej lub zatrzymanej sceny.
[edytuj] Historia
Pierwszy film, w którym można zaobserwować efekt bullet-time, to Kill and Kill Again z 1981 roku, jednak prawdziwy wysyp filmów wykorzystujących tę technikę można było zaobserwować po premierze filmu Matrix w 1999 roku, w którym bullet-time był jednym z najczęściej wykorzystywanych efektów specjalnych.
Znaku handlowego Bullet Time po raz pierwszy użyto do scharakteryzowania efektu w grze komputerowej Max Payne z 2001 roku (użyty został także w jej kontynuacji), który polegał spowolnieniu czasu, umożliwiając precyzyjne celowanie. Aktualnie właścicielem znaku handlowego jest Warner Bros., dystrybutor Matriksa.
