Charles de Foucauld
Z Wikipedii
Bł. Charles (Karol) de Foucauld (ur. 15 września 1858 w Strasburgu, zm. 1 grudnia 1916 w Tamanrasset w Algierii), francuski zakonnik i misjonarz, eremita przebywający przez wiele lat wśród muzułmańskich Tuaregów.
Pochodził z katolickiej rodziny arystokratycznej, ale w młodości odszedł od wiary. Po ukończeniu szkoły oficerskiej Saint-Cyr odbywał służbę wojskową w Oranie. Jednak zrezygnował z kariery wojskowej i udał się w podróż do Maroka jako odkrywca. Odzyskał wiarę i wstąpił w 1890 roku do zakonu trapistów jako Maria Alberyk. W roku 1897 opuścił zakon i udał się do Ziemi Świętej, prowadził życie w klasztorze. W 1901 roku przyjął święcenia kapłańskie i osiedlił się na pustelni w Algierii. Działał wśród Tuaregów, był także duszpasterzem we francuskich garnizonach w Afryce. Żył w pustelni w Tamanrasset.
Jego działalnością było stworzenie słownika tuaresko-francuskiego, przełożenie Ewangelii na język tuareski, a także poezji tuareskiej.
Zginął w 1916 roku zastrzelony przez członka muzułmańskiej sekty.
Z jego inspiracji i na podstawie stworzonej przez niego reguły po jego śmierci powstało Zgromadzenie Małych Braci Jezusa. Później powstały inne zgromadzenia.
Proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym został zamknięty 4 marca 2003 roku w Mediolanie, a beatyfikacja odbyła się 13 listopada 2005 w Rzymie.
