Choroba psychosomatyczna
Z Wikipedii
Choroba psychosomatyczna w medycynie to taka choroba somatyczna w której powstaniu główną rolę odgrywają czynniki psychiczne. Niektórzy zaostrzają to kryterium zaznaczając, że u podstaw choroby psychosomatycznej nie mogą leżeć żadne zmiany patologiczne w zajętych narządach (eliminuje to z chorób psychosomatycznych wszystkie przypadki choroby niedokrwiennej serca poza dławicą Prinzmetala). Do chorób psychosomatycznych medycyna zalicza m. in. jadłowstręt psychiczny i niektóre przypadki nadciśnienia tętniczego.
Choroba psychosomatyczna w psychologii to pojęcie odnoszące się do hipotez wyjaśniających powstawanie niektórych chorób, takich jak wieńcowa, wrzodowa, nadciśnieniowa, astma oskrzelowa, atopowe zapalenie skóry, alergie i wiele innych.
W powstawaniu wszystkich zaburzeń zdrowia, obok czynników biofizycznych biorą udział czynniki psychospołeczne.
Nie ma podstaw do uznania, że zaburzenia somatyczne w tych chorobach są wywoływane jedynie zaistnieniem specyficznych okoliczności, takich jak przeżycia konfliktowe lub szczególne cechy osobowości, podobnie jak nie ma podstaw do uznania że narażenie na czynniki biologiczne takie jak wirusy czy bakterie będzie wywoływało daną chorobę zakaźną. Wszelki redukcjonizm w kierunku jednoprzyczynowości chorób jest złudny i dlatego od dawna stosowane są teorie polietiologiczne.
