Choroba von Willebranda
Z Wikipedii
 |
Choroba von Willebranda |
| ICD-10: |
D68.0
|
|
D68.0 .0 {{{X.0}}} |
|
| D68.0 .1 {{{X.1}}} | |
| D68.0 .2 {{{X.2}}} | |
| D68.0 .3 {{{X.3}}} | |
| D68.0 .4 {{{X.4}}} | |
| D68.0 .5 {{{X.5}}} | |
| D68.0 .6 {{{X.6}}} | |
| D68.0 .7 {{{X.7}}} | |
| D68.0 .8 {{{X.8}}} | |
| D68.0 .9 {{{X.9}}} | |
Choroba von Willebranda jest chorobą charakteryzującą się skłonnością do krwawień samoistnych lub po urazach (operacja, uderzenie itp.). Występuje w postaci ciężkiej, umiarkowanej i lekkiej. Przyczyną jej jest brak we krwi czynnika von Willebranda odpowiedzialnego za zlepianie się płytek krwi i ochranianie czynnika krzepnięcia VIII.
Wydłużenie czasu krwawienia przy zachowanej prawidłowej liczbie krwinek płytkowych jest typowym odchyleniem laboratoryjnym tej choroby. Leczenie krwawień powinno być prowadzone przez hematologa, a polega w większości przypadków na stosowaniu leków podnoszących poziom czynnika von Willebranda we krwi.
[edytuj] Epidemiologia
Wrodzoną chorobę von Willebranda spotyka się u 1 osoby na 10.000.
