Cmentarz Prokocim
Z Wikipedii
Cmentarz Prokocim znajduje się w południowo-wschodniej części Krakowa, na
terenie dzielnicy Prokocim-Bieżanów. Został założony w
1917 roku dla parafii Matki Bożej Dobrej Rady. Jego powierzchnia wynosi 1,7 ha.
Poświęcenia terenu cmentarza dokonał ks. Wilhelm Gaczek dnia 2 lutego 1917 roku,budową cmentarza kierował Władysław Różycki, zm. w 1917 roku i został pochowany na tym cmentarzu. W czasie plantowania okolicznych terenów wokół cmentarza Na Imiołkach w 1925 r. natrafiono na prehistoryczne cmentarzysko całopalne z około 500 urnami z epoki brązu, to znaczy z około 1300-800 lat p.n.e. które zabezpieczono i oddano pod nadzór archeologowi z Krakowa dr. Żurowskiemu. Zrekonstruowano z tego cmentarzyska około 250 urn i innych naczyń i przekazano do Muzeum Archeologicznego Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie. W Nr 245 "Ilustrowanego Kuryera Codziennego" z dnia 7 września 1925 roku napisano: "Cmentarzysko zawierało trzy rodzaje grobów, a wszystkie leżały w głębokości około metra pod powierzchnią ziemi. Najczęściej spotykane groby zawierały dużą popielnicę, w której szczątki kostne i popioły oraz ozdoba do ubioru z brązu lub gliny, której zmarły używał za życia. Obok popielnicy stały małe naczyńka, także z gliny, niejednokrotnie bardzo pięknie zdobione, tak zwane przystawki. W tych małych naczyńkach złożony był niegdyś pokarm, według ówczesnych wierzeń - niezbędny zmarłemu w jego życiu pozagrobowym. Urnę i przystawki nakrywano dla ochrony dużą misą. Misy te miały przeważnie dna zniszczone przez wgniecenie ich w urnę. Resztki ich okrywały jeszcze boki popielnicy. Inny, rzadki typ grobu podobny był na pierwszy rzut oka do grzyba. W tym wypadku resztki kostne złożono wprost do ziemi razem z przystawkami i nakryto z góry misą.Z lewej strony wystawało z pod misy uszko i brzeg przystawki. Najrzadziej natomiast spotykane groby zawierały urnę i przystawki bez misy jako ochrony. Ogółem wydobyto około 500 naczyń, z czego połowę w całości. Ozdoby do ubioru wykonane były zazwyczaj z drutu brązowego jak szpile, zausznice, naszyjniki itp. przedmioty czasem bardzo misternie wykonane, z których jedna szpila ma główkę w kształcie maleńkiej ważki! Na podstawie zespołu cech znalezionego cmentarzyska oraz analogii z innymi podobnymi zabytkami, zarówno w okolicy Krakowa oraz za granicą znalezionymi, możemy powstanie naszego cmentarzyska oznaczyć na początek epoki żelaza w Polsce. Najstarszym obiektem jest kapliczka ufundowana przez wójta Prokocimia Jana Ziętarę w 1861 r., przeniesiona na cmentarz z pól zajętych pod zabudowę mieszkaniową w 1962 r. Pochowano tu m.in ks. B. Woźnego proboszcza prokocimskiego, więźnia obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu i Dachau.
