Czekan (wspinaczka)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Czekan turystyczny
1 – dziób
2 – głowica
3 – łopatka
4 – pętla (smycz)
5 – ogranicznik pętli
6 – stylisko z gumowym uchwytem
7 – grot

Czekan do wspinaczki w lodzie

Czekan – sprzęt używany w alpinizmie, wspinaczce lodowej oraz zimowej turystyce górskiej. Ma postać laski zakończonej głowicą.

Stylisko ma zwykle długość miedzy 50 a 90 cm, wykonane jest ze stali lub stopów aluminium, czasem z drewna, może być pokryte częściowo lub całkowicie gumą albo tworzywem sztucznym dla zapewnienia lepszego chwytu i izolacji termicznej. Najczęściej posiada u dołu kolec do wbijania w śnieg oraz pętlę (smycz) zakładaną na nadgarstek, zapobiegającą zgubieniu czekana. Ze względu na wytrzymałość styliska dzielą się na dwa typy: B (od ang. Basic axe): o wytrzymałości 280 kg oraz T (od ang. Technical axe): o wytrzymałości 400 kg.

Głowica wykonana jest zwykle ze stali węglowej lub stopowej (CrMo, NiCrMo i inne) rzadziej ze stopów aluminium lub tytanu. W tradycyjnym czekanie z jednej strony głowicy znajduje się ostrze (dziób) a z drugiej łopatka. Czekan, którego głowica z jednej strony zamiast łopatki ma obuch nazywany jest czekanomłotkiem. Ponieważ ostrze niszczy się najszybciej wprowadzono modułową konstrukcję głowicy umożliwającą wymianę ostrzy, a także zamianę łopatki na obuch.

Czekan to narzędzie wielofunkcyjne, służy do wspinaczki, wyrąbywania stopni w lodzie, jako laska do podpierania, do hamowania podczas ześlizgnięcia się oraz do asekuracji.

Poza tradycyjnymi, uniwersalnymi czekanami (określanymi jako turystyczne) istnieją czekany specjalistyczne do wspinaczki w lodzie, posiadające krótsze, wygięte stylisko (ułatwiające wbijanie dzioba) oraz głowicę pozbawioną łopatki. Ten rodzaj czekana jest zamiennie nazywany dziabką, dziabadłem, dziabakiem.