Damroka Sobiesławicówna
Z Wikipedii
Damroka z Sobiesławiców (zmarła przed 1280) - półlegendarna księżniczka pomorska z dynastii Sobiesławiców, córka Świętopełka II Wielkiego, fundatorka kościoła w Chmielnie.
Postać Damroki znana jest tylko z nekrologów zapisanych w klasztorach w Oliwie i Żukowie. Zapiski te przekazały datę jej śmierci: 25 maja 1223. Historycy sądzą jednak, że data roczna została dodana dopiero przez późniejszych kopistów i odrzucają ją; być może prawdziwa jest data dzienna 25 maja.
Również imię "Damroka" uważa się za zniekształcone - wysuwa się hipotezy, że w rzeczywistości brzmiało ono Dąbrówka, Dobrawa lub Dobrosława.
O życiu tej księżniczki wiadomo bardzo niewiele. Historyk Błażej Śliwiński wysunął hipotezę, zgodnie z którą była ona córką Świętopełka z drugiej żony. Po śmierci ojca i wojnie między jego dwoma synami, zakończonej śmiercią młodszego - Warcisława (rodzonego brata "Damroki") w 1271, zwycięski brat przyrodni Mściwój miałby odsunąć księżniczkę, umieszczając ją dożywotnio w grodzie w Chmielnie - wprawdzie w centrum swojego księstwa, ale na odludziu.
Damroka jest bohaterką kaszubskiej legendy:
Zamkowa Góra - o porwanej księżniczce
[edytuj] Literatura:
- Błażej Śliwiński, Poczet książąt gdańskich, Gdańsk 1997.
- ten sam, Dzieje kasztelanii chmieleńskiej, Chmielno 2000.
