Den
Z Wikipedii
Den - piąty władca starożytnego Egiptu z I dynastii, pierwszy noszący tytuł króla Górnego i Dolnego Egiptu.
Lata panowania:
- 3050 p.n.e. - 2995 p.n.e. (Grimal)
- 2930 p.n.e. - 2910 p.n.e. (Schneider)
- 2939 p.n.e. - 2892 p.n.e. (Kwiatkowski)
Jego imiona:
- Den (Dewen) – imię horusowe
- Chasti lub Semti, Septi – na Liście Królów z Abydos
- Usaphais – u Manetona
Był synem faraona Dżeta i królowej Meritneit, która w pierwszych latach panowania syna pełniła funkcję regentki. Jego żoną była księżniczka saicka Merneit.
Był energicznym władcą. Prowadził liczne, zwycięskie wojny na Synaju, w Palestynie i Nubii. Starożytne źródła odnotowały również jego ożywioną działalność religijną, udział w licznych uroczystościach i konsekracje nowych wizerunków bóstw. Za jego czasów miało miejsce najprawdopodobniej pierwsze znane święto sed. Prawdopodobnie również przejął dobra swoich poprzedników i pomniejszył władzę urzędników. Utworzył też urząd "kanclerza króla Dolnego Egiptu". Wykazywał również zainteresowania naukami medycznymi.
Jego panowanie było okresem świetności i dobrobytu, o czym świadczy bogate wyposażenie grobowców jego współczesnych, w tym grobowca kanclerza króla Dolnego Egiptu Hamaki w Sakkarze.
Pochowany w Umm el-Qaab w Abydos.
| Poprzednik Dżet |
 |
Okres Tynicki Den – I dynastia 2939 – 2892 p.n.e. |
|
Następca Anedżib |
[edytuj] Bibliografia
- Grimal N. - „Dzieje starożytnego Egiptu”, PIW, Warszawa 2004, s. 59-60, 62, ISBN 83-06-02917-8
- Kwiatkowski B. - „Poczet faraonów”, Iskry, Warszawa 2002, s. 57-58, ISBN 83-207-1677-2
- Schneider Th. - „Leksykon faraonów”, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2001, s. 112-113, ISBN 83-01-13479-8
