Dorota de Talleyrand-Périgord
Z Wikipedii
Dorota de Talleyrand-Périgord (ur. 21 sierpnia 1793 w Berlinie, zm. 19 września 1862 w Żaganiu) - księżna kurlandzka, księżna żagańska. Polityk, filantrop i mecenas kultury.
Czwarta córka Piotra Birona i Doroty Biron (z domu: von Medem), choć zarówno jej współczesne środowiska jak i obecni historycy skłonni są raczej uznać ją za nieślubne dziecko polskiego dyplomaty Aleksandra Batowskiego, z którym Dorota Biron miała wówczas wieloletni romans.
Wychowywana bez rodziców, uczyła się pod okiem matki chrzestnej - księżnej Luizy Radziwiłł oraz nauczyciela Scypiona Piattoli, który wcześniej był królewskim sekretarzem Stanisława Augusta Poniatowskiego. To pod jego wpływem planowała wyjść za księcia Adama Czartoryskiego jednak małżeństwo nie doszło do skutku.
Pomimo formalnego małżeństwa z Edmundem de Talleyrand, Dorota - jawnie zdradzana przez męża - została wieloletnią towarzyszką jego stryja, księcia Karola Maurycego de Talleyrand-Périgord, ministra spraw zagranicznych Francji. W jego towarzystwie wkroczyła na najwyższe salony Europy, a posiadając wielki zmysł dyplomatyczny, doskonałe wykształcenie, inteligencję i - podkreślany przez wielu - nieodparty urok osobisty, miała swój wkład w wiele negocjacji prowadzonych przez francuskiego polityka.
Po śmierci Talleyranda, Dorota przeniosła się do byłego majątku jej ojca na Dolny Śląsk. Tu prowadziła ożywioną działalność kulturalną i charytatywną a jej pałace w Żaganiu i Zatoniu stały się istotnymi ośrodkami życia politycznego i kulturalnego w okolicy. Utrzymywała ścisłe związki z wieloma władcami i artystami, bywali u niej m.in. król Fryderyk Wilhelm IV czy Franciszek Liszt, korespondowała m.in. z Chopinem i Aleksandrem Fredrą.
Dorota de Talleyrand-Périgord zmarła w 1862 roku. Na jej pogrzeb z terenu księstwa przybyło 10 tysięcy ludzi. Pochowana została w kościele św. Krzyża w Żaganiu, którego przebudowę na rodzinną nekropolię ufundowała w 1849.
