Dumortieryt
Z Wikipedii
Dumortieryt - minerał z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego paleontologa M. E. Dumortiera.
Spis treści |
[edytuj] Właściwości:
- Wzór chemiczny: (Al,Fe)7 [O3 /BO3 /(SiO4) 3] – borokrzemian glinu i żelaza
- Układ krystalograficzny: rombowy
- Twardość: 7-8,5
- Gęstość: 3,26-3,41
- Rysa: biała
- Barwa: Fioletowy, granatowy, niebieski, brązowy, czerwonawy, bywa bezbarwny
- Przełam: nierówny
- Połysk: szklisty, jedwabisty
- Łupliwość: wyraźna jednokierunkowa
Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju słupkowym, pręcikowym , igiełkowym. Występuje w skupieniach włókniste, rozetowe i promieniste.
[edytuj] Występowanie:
Występuje w pegmatytach i skałach metamorficznych. Występuje w paragenezie z topazem, berylem, turmalinem.
Miejsca występowania: USA, Kanada, Meksyk, Brazylia, Madagaskar, Francja, Włochy, Niemcy, Wielka Brytania, Norwegia.
W Polsce opisany w pegmatytach ze Szklarskiej Poręby i okolic Karpacza.
[edytuj] Zastosowanie:
- prażony dumortieryt oddziela tlenek boru, a pozostałość spieka na mullit syntetyczny, który jest używany w przemyśle ceramicznym i materiałów ogniotrwałych.
- ma znaczenie kolekcjonerskie
- wykorzystywany jako kamień ozdobny
- niekiedy wykorzystywany do wyrobu biżuterii (okazy gemmologiczne występują w Newadzie USA – fioletowe, Sri Lance – niebieskie).
[edytuj] Bibliografia:
- J.Parafiniuk – Minerały systematyczny katalog 2004 – TG”Spirifer” W-wa 2005
- A.Bolewski , A. Manecki – Mineralogia szczegółowa – Wyd.PAE. 1993 r.
- Atlas mineralogii – G.G. Gormaz , J. J. Casanovas – „Wiedza i życie” 1992r.
- R. Hochleitner - Minerały i kryształy – „Muza S.A.” 1994r.
- W. Schumann – Minerały świata – O. Wyd. ”Alma - Press” 2003r.
