Elektrodrążenie
Z Wikipedii
Elektrodrążenie - technologia drążenia elektroerozyjnego, podobnie jak obróbka skrawaniem, jest obróbką ubytkową. Polega ona na wywołaniu erozji poprzez impulsowe wyładowania elektryczne pomiędzy dwiema elektrodami będącymi narzędziem i przedmiotem, oddzielonymi dielektrykiem. Obróbka elektroiskrowa i impulsowa są jednymi z najczęściej spotykanych sposobów obróbki elektroerozyjnej.
Obróbka elektroiskrowa i impulsowa różnią się przebiegiem wyładowań (proces, w którym czas wyładowania [impulsu] jest mniejszy od 100µ/sek i stosunek czasu pomiędzy wyładowaniami do czasu trwania impulsu jest większy od 10 nazywamy elektroiskrową, w przeciwnym wypadku jest to obróbka elektroimpulsowa). W obu wypadkach wyładowaniu elektrycznemu towarzyszy wydzielenie dużych ilości ciepła, skoncentrowanego pomiędzy najbliższymi wierzchołkami elektrod, na skutek którego pod wpływem wysokiej temperatury (6000-50000°C) i pola elektrycznego następuje wyrzucenie cząstek materiału obrabianego (erozja, parowanie). Proces przebiega w dielektrykach płynnych (nafta, oleje mineralne), gdyż przyczyniają się do koncentracji energii wyładowań.
Podstawową zaletą metody elektroimpulsowej jest możliwość obróbki prawie każdego materiału przewodzącego prąd. Tę zaletę wykorzystuje się przede wszystkim przy obróbce materiałów trudnoobrabialnych, jak np. węgliki spiekane, stal szybkotnąca.
