Elfy Wysokiego Rodu
Z Wikipedii
Elfy Wysokiego Rodu, High Elves (ang.), Asur to jedna z najstarszych i najmądrzejszych ras w świecie Warhammera. Prastare i dumne istoty od dziesięciu tysięcy lat rozwijały sztukę walki i wiedzę magiczną. W czasie gdy prymitywne plemiona ludzi i orków walczyły ze sobą, Elfy Wysokiego Rodu zakładały kolonie i rysowały mapy Ziemi, Morza i Nieba. Do nadejścia Czasu Zmierzchu, kiedy to pan Mrocznych Elfów zniszczył ich ojczyznę, Elfy stanowiły najpotężniejszą rasę, jaka kiedykolwiek stąpała na planecie.
Spis treści |
[edytuj] Armia
Elfy Wysokiego Rodu dysponują wysoce wyspecjalizowanymi jednostkami, z których każda zna swoje miejsce na polu bitwy. Ich armia składa się ze szkolonych dziesiątki lat wojowników. Są niedościgłymi mistrzami we władaniu łukiem i mieczem, są elitą każdego pola bitwy. Ich wojska potrafią zadać szybki i śmiercionośny cios w samo serce wroga. Na potęgę armii Elfów składają się Jednostki Podstawowe, Specjalne i Rzadkie, jak również Postacie, czyli magowie i dowódcy. Najznamienitszymi z bohaterów Ulthuanu są: Książe Tyrion, Obrońca Ulthuanu, Książe Teclis, Wielki Mistrz Wiedzy Tajemnej z Białej Wieży i Książe Imrik, Smoczy Książe z Caledoru. Zbrojni w potężne artefakty i wiedzę po dziś dzień bronią Ulthuanu przed złem.
[edytuj] Jednostki Podstawowe
- Łucznicy – Każdy z bystrookich elfów musi zależnie od prowincji odsłużyć od 50 do 200 lat w armii. Szkolenie zaczyna się od łucznictwa: jest to podstawa wojska Elfów Wysokiego Rodu, ma też zapewnić poborowemu bezpieczne miejsce na polu bitwy.
- Włócznicy – Wraz z doświadczeniem przychodzi awans do włóczników. Uzbrojeni w długie włócznie i broń ręczną stanowią trzon armii Elfów. Dekady ćwiczeń sprawiają, że na polu walki stanowią jeden, bezbłędnie funkcjonujący organizm.
- Morska Straż z Lothern – Prowincja Eataine ze stolicą w Lothern nie podlega poborowi. Pod sztandary Króla Feniksa oddaje Morską Straż, zawodową jednostkę piechoty morskiej. Obsadzają oni baterie balist na wybrzeżach, strzegą cieśniny Lothern i nieustannie patrolują brzegi Ulthuanu, szukając oznak inwazji.
- Srebrne Hełmy – W tej formacji służą synowie najznamienitszych lordów elfickich. Mają oni w swym uzbrojeniu miecze, lance, zdobione tarcze i zbroje a dosiadają niezwykle silnych koni. Nazwa ich pochodzi od wypolerowanych na lustro srebrnych hełmów i białych płaszczy, co sprawia, że wyróżniają się nawet w armii Elfów.
[edytuj] Jednostki Specjalne
- Jeźdźcy z Ellyrionu – Lekka jazda z Tor Elyr szczyci się byciem pierwszymi posłańcami i zwiadowcami Króla Feniksa. Wzorowani na Hunach, dosiadają rączych i zwinnych ellyriońskich koni. Ich broń to łuki i włócznie.
- Smoczy Książęta - Wiele wieków temu szlachetni książęta z Caledoru dosiadali niezwyciężonych smoków. Czasy owe minęły, dziś już tylko książę Imrik jeździ na smoku, Minaithnirze.Inni książęta kontynują tradycję ojców na koniach. O ich pochodzeniu przypominają smocze herby, które nosi każdy z nich.
- Mistrzowie Miecza Hoetha - Na wschodzie Ulthuanu, w Saphery leży Biała Wieża Hoetha. studiją tam najpotężniejsi magowie świata. Ich straż stanowią Mistrzowie Miecza, jedni z najlepiej wyszklonych wojowników Elfickich. Posługują się długimi na niecałe sześć stóp mieczami.
- Wojownicy Cienia - Ojczyzną tych zwiadowców - łuczników była Nagarythe, jednak magowie Mrocznych Elfów zatopili tą krainę. Wojownicy Cienia szukają okazji, aby się odegrać na swych kuzynach. Nienawidzą wszystkich Mrocznych Elfów.
- Rydwany z Tiranoc - Czas zmierzchu pogrążył Tiranoc w odmętach. Ocalało tylko parę rydwanów, które przebywału w innych krainach, walcząc z Wiedźmim Królem. Dziś ocalałe rydwany walczą we wszystkich armiach Asur, a najchętniej przeciw Mrocznym Elfom
[edytuj] Jednostki Rzadkie
- Straż Feniksa - Milczący wojownicy - mnisi to najgroźniejsza jednostka w armii Asur.W Komnacie Dni poznają oni całą przyszłość Elfów i świata, spada na nich jednocześnie klątwa milczenia. Walczą halabardami, a wśród wrogów wzbudzją popłoch.
- Powtarzalna Balista "Szpony Orła" - Morska Straż wykorzystuje tą wszechstronną i łatwą w użyciu broń zarówno na lądzie, jak i na morzu. Szpony Orła mogą wystrzelić ciężki pocisk, jak i salwę strzał. Dzięki temu można zatrzymać zarówno szarżę pojedyńczego demona, jak i motłoch pospólstwa.
- Białe Lwy - Od czasów Caledora I straż królewska pochodzi z Chrace. Służą tam tylko najodważniejsze i najsilniejsze elfy. Jako płaszczy używają skóry białego lwa, a walczą potężnymi toporami. Ta zdeterminowana jednostka prędzej zginie, niż odstąpi od króla.
- Wielkie Orły - Wielkie Orły są od niezliczonych stuleci sojusznikami Elfów Wysokiego Rodu. Służą jako zwiadowcy, ostrzegły Ulthuan już przed wieloma atakami Chaosu.
[edytuj] Postacie
- Oficer
- Mag
- Książe
- Arcymag
[edytuj] Królowie Elfów Wysokiego Rodu
[edytuj] Tradycje Elfickie
Na początku historii Asur królowie dziedziczyli tron po ojcu. Gdy zginął Aenarion, o tron ubiegał się jego syn, Malekith. Jednak gdy chciał przejść przez Święte Płomienie Asuryana, przez które musiał przejść każdy nowy król, one nie przyjęły jego naznaczonej chaosem duszy i kalecząc go straszliwie, wyrzuciły z Ognia. Starszyzna Asur zadecydowała o elekcji. Widać Asuryanowi podobała się mądrość Rady, gdyż od tego czasu jeszcze żaden król nie został wyrzucony z Płomieni. Każdy król był koronowany na Króla Feniksa Koroną Feniksa. Gotrek, król krasnoludów skradł Koronę. Póki Elfy nie odzyskają korony, póty nie będzie kolejnego Króla Feniksa.
[edytuj] Poczet królów elfickich
Tłustym drukiem zaznaczono Wielkich Królów Feniksów.
- Aenarion Obrońca
- Bel-Shanaar Odkrywca
- Imrik Caledor
- Caledor Drugi
- Tethlis
- Bel-Korhandis
- Aethis z Saphery
- Morvael
- Finubar
[edytuj] Ojczyzna Asur
[edytuj] Ulthuan
Ulthuan znaczy w języku elfickim "piękna wyspa". Ulthuan, to poza położonym na dalekim wschodzie Nipponem, największa wyspa świata. Składa się z 10 królestw, każde ma własną chlubną historię i specjalności, zarówno w kulturze jak i w armii. Ulthuan ma kształt pierścienia zwężanego ku dołowi. Od wschodu otaczają go Dryfujące Wyspy, a od północy Nieszczęsna Wyspa. Cały Ulthuan jest górzysty, nie licząc Avelornu, Cothiqe i Ellyrionu. Ellyrion to równinne królestwo, ze wieloma łąkami i stepami, pozostałe dwa królestwa są zalesione. W sercu Ulthuanu leżą trzy wielkie morza: na północnym zachodzie Morze Zmierzchu, na południowym wschodzie Morze Snów, a w środku Morze Zewnętrzne i Wyspa Umarłych. Na południu Morz Snów leży mały archipelag, na którym znajduje się Wielka Świątynia Asuryana, miejsce koronacji wszystkich Królów Feniksów.
[edytuj] Królestwa i kolonie
- Arnheim (kolonia)
- Avelorn
- Caledor
- Chrace
- Cothique
- Dryfujące Wyspy
- Eataine
- Ellyrion
- Nieszczęsna Wyspa
- Półwysep Anurella (kolonia)
- Saphery
- Tiranoc
- Wyspa Słońca (kolonia)
- Yvresse
- Ziemie Cienia
[edytuj] Miasta
- Anlec
- Arnheim
- Cytadela Zmierzchu
- Forteca Świtu
- Lothern
- Tor Achare
- Tor Anroc
- Tor Chrace
- Tor Elyr
- Tor Yvresse
- Wieża Hoetha
[edytuj] Historia Elfów Wysokiego Rodu
[edytuj] Czas Przebudzenia
Elfy Wysokiego Rodu od wieków żyły w harmonii ze światem. Dopiero Aenarion powiódł ich lud ku zjednoczeniu. W jego żyłach płynęła potęga bogów, pod okiem Asuryana, boga Elfów sprawiedliwe rządził Ulthuanem. Dziś nikt już nie pamięta, iż wtedy lud elficki był jedynie słabymi płomykami na łasce Bogów Chaosu. Gdy mroczne siły zauważyły istnienie Elfów Wysokiego Rodu, zwróciły swój upiorny gniew przeciw nim. Aenarion powiódł armię w obronie Ulthuanu i odparł pierwszy atak Chaosu.
[edytuj] Złoty Wiek
Gdy odparto Demony, Wieczna Królowa Astarielle powiła owoce miłości Aenariona, koronowanego na Wielkiego Króla Feniksa. W Ulthuanie zagościł spokół i radość. Yvrainne i Morelion, dzieci Króla dorastały w spokoju, szkoląc się w magii i w walce. Po raz pierwszy i jedyny liczebnośc Asur rosła, był to powód, dla którego nazywamy ten okres Złotym Wiekiem. Niestety siła Aenariona była zbyt mała aby pokonać Chaos. Sługi czterech bogów piekieł powróciły, pragnienie zemsty zżerało ich czarne serca. Zabiły Wieczną Królową, Yvrainne i Morelion zaginęli. Serce Aenariona Śmiałego zamieniło się w lód, on podniósł niewyobrażalnie potężny Miecz Khaina. Bóg Wojny dodawał mu sił, ni człowiek, ni demon nie był w stanie zatrzymać jego szału i furii. Uwolniono więzioną od setek lat legendarną Morathi. Aenarion zaślepiony jej pięknem przeciął jej łańcuchy i poślubił, a ona wkrótce uridziła mu syna, Malekhita przeklętego.
[edytuj] Era Obrońcy
Aenarion złożył przysięgę, która głosiła, że on i lud Elfów nie spocznie, póki nie zginie ostatni Demon lub czciciel Chaosu. Z powodu małej liczebności trudno było prowadzić wojnę, więc Król zwołał radę najmądrzejszych z Asur. Zaprojektowano niezwykle ryzykowną operacje: trzeba było otorzyć kręgi na Wyspie Umarłych, które zniszcyłyby i strąciły w nicość całą magię Chaosu. Niepowodzenie równało się końcowi świata. Demony dostrzegły zagrożenie. Czterej bogowie Chaosu, Tzeentch, Khorne, Nurgle i Slaanesh zjednoczyły się przeciwko Elfom Wysokiego Rodu. Cztery Wielkie Demony stanęły do boju przeciwko Aenarionowi. On i jego smok Indraugnir oddali życie w heroicznej walce, ale Demony zostały strącone w nicość na wiele wieków. Okazało się, że dzieci Aenariona ocalały, ochronił je potężny drzewiec Dębowe Serce. Yvrainne koronowano na nową wieczną królową, Moreliona posłano pod strażą na wschód, aby ród Aenariona przetrwał. Nigdy go już nie odnaleziono. Jednak nie Malekhita koronowano na nowego Króla Feniksa. Odziedziczył on bowiem po matce porywczość i gniew. Szlachta radziła przez wiele miesięcy, aż w końcu wybrano Bel-Shanaara, sprawiedliwego władce i mądrego stratega. W Ulthuanie na wiele lat zapanował pokój.
[edytuj] Era Odkryć
Asur stali się najpotężniejszym ludem na świecie. Zawarto wiele sojuszy, najcenniejszy okazał się sojusz z krasnoludami. Ramię w ramię zepchnięto Chaos ze Starego Świata, aby mógł się tam osiedlić człowiek. Odtąd demony i mutanty zamieszkiwały już tylko północne pustkowia.
(w opracowaniu)
[edytuj] Źródła
- Warhammer High Elves Codex Book
- Warhammer Dark Elves Codex Book
- Warhammer Hordes of Chaos Codex Book