Epoka wiktoriańska
Z Wikipedii
Epoka wiktoriańska – okres w dziejach Wielkiej Brytanii pod panowaniem królowej Wiktorii Hanowerskiej. Królowa sprawowała rządy w latach 1837-1901. Był to jeden z najdłuższych nieprzerwanych okresów panowania jednego monarchy w nowożytnej historii. Wielka Brytania była wtedy u szczytu potęgi imperialnej, mówiło się, że nad Imperium Brytyjskim "słońce nigdy nie zachodzi". Dodatkowo były to czasy rewolucji technicznej, zwłaszcza w przemyśle. Wszystko to spowodowało, że w kraju panowała stabilizacja i rósł dobrobyt, a Wielka Brytania stała się największym mocarstwem światowym. Lokomotywa George Stephensona i maszyna parowa Jamesa Watta to symbole ówczesnej Wielkiej Brytanii. Oprócz dobrych stron, epoka wiktoriańska niosła też ze sobą pewne negatywy. Była to zwłaszcza dość obłudna rygorystyczna moralność, która np. nie dostrzegała wyzysku biedoty i nędzy dzieci. Dziś zdecydowanie negatywnie ocenia się też gigantyczny brytyjski kolonializm, panoszący się wtedy na całym świecie. W niektórych dziedzinach tak długa stabilizacja przeistoczyła się w końcu w stagnację. W dziedzinie sztuki wiktorianizm oznaczał raczej brak postępu, zadowalanie się tą samą, stabilną i solidną, ale niewyszukaną twórczością. Za to literatura piękna zdecydowanie rozkwitała. Ducha tej epoki znakomicie oddają m.in. utwory Dickensa, sióstr Brontë, Kiplinga, Henry'ego Jamesa, Conrada, Shawa, a z twórczości popularnej opowiadania o Sherlocku Holmesie Conan Doyle'a.
