Fenytoina
Z Wikipedii
Fenytoina, Phenytoin (ATC N03 AB02) - lek będący pochodną hydantoiny o działaniu przeciwdrgawkowym i przeciwarytmicznym.
Spis treści |
[edytuj] Mechanizm działania
Mechanizm jej działania polega na blokowaniu kanałów sodowych, co w konsekwencji prowadzi do hamowania potencjału czynnościowego komórki i brak depolaryzacji. Fenytoina stabilizuje błonę komórkową neuronów i podwyższa próg drgawkowy.
Stosowana również w kardiologii, jako lek przeciwarytmiczny. Na mięsień sercowy wywiera działanie inotropowe ujemnie. Wydłuża okres refrakcji i przyspiesza przewodzenia bodźców.
[edytuj] Wskazania
- stan padaczkowy
- napady toniczno-kloniczne (grand mal)
- napady częściowe, zwłaszcza proste
[edytuj] Działania niepożądane
- ze strony układu krążenia: zaburzenia rytmu serca
- ze strony przewodu pokarmowego: nudności, wymioty, zaburzenia żołądkowo-jelitowe
- ze strony OUN: zawroty głowy, bóle głowy, zaburzenia widzenia
- a także przyrost dziąseł, jako charakterystyczny objaw niepożądany po stosowaniu fenytoiny
[edytuj] Przeciwwskazania
Kategoria D. Nie stosować w okresie ciąży i karmienia piersią.
[edytuj] Interakcje z innymi lekami
Inne leki ( np. salicylany) mogą ją wypierać z połączeń z białkami. Jest induktorem metabolicznym; przyspiesza metabolizm doustnych środków antykoncepcyjnych, co powoduje skrócenie ich czasu działania.
[edytuj] Dawkowanie
Dawkowanie fenytoiny powinno być zindywidualizowane. Zaleca się jego ustalanie na podstawie oznaczeń stężenia fenytoiny we krwi. Fenytoina odznacza się niskim indeksem terapeutycznym, wiec łatwo ją przedawkować.
