Fluorescencja
Z Wikipedii
Fluorescencja - jeden z rodzajów luminescencji, zjawisko emitowania światła własnego, wywołane pochłonięciem przez ciało kwantu promieniowania elektromagnetycznego.
Zjawisko uznaje się za fluorescencję gdy po zaniku czynnika pobudzającego następuje szybki zanik emisji w czasie około 10-8 s, gdy czas zaniku jest znacznie dłuższy, to zjawisko jest uznawane za fosforescencję. Wyróżnia się także fluorescencję długożyciową, gdy czas zaniku promieniowania jest znacznie dłużsy od zwykłej fluorescencji, zwanej w tej sytuacji dla odróżnienia krótkożyciową, a charakter promieniowania jest identyczny z fluorescencją a nie fosforescencją.
Fluorescencja, podobnie jak fosforescencja, jest związana z emisją promieniowania o większej długości fali niż długość fali promieniowania wzbudzającego.
Promieniowanie emitowane w wyniku fluorescencji nie zachowuje polaryzacji ani kierunkowości światła padającego. Gdy w widmie światła padajacego są fotony o dostatecznie dużej energii, widmo emitowanego światła jest praktycznie niezależne od widma światła padajacego. Fakty powyższe świadczą, że fala emitowana nie jest falą padajacą.
Spis treści |
[edytuj] Mechanizm fluorescencji
Padający foton wzbudza elektron w cząsteczce lub atomie. Wzbudzenie to wiąże się z przejściem elektronu do wzbudzonego stanu singletowego. Przy przejściu elektronu ze wzbudzonego stanu singletowego do stanu podstawowego następuje emisja światła. Długość fali promieniowania (wyemitowanego światła) jest dłuższa od długości fali zaabsorbowanej. Jest to tzw. przesunięcie stokesowskie.
[edytuj] Zastosowania
Zjawisko fluorescencji jest podstawą działania lamp fluorescencyjnych (czyli popularnych świetlówek). Stosowane jest również szeroko w rozmaitych metodach badawczych, np. w mikroskopii fluorescencyjnej, a także w technikach zabezpieczeń banknotów.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
STANY WZBUDZONE ATOMÓW I CZĄSTECZEK. SPOSOBY POWROTU DO STANU PODSTAWOWEGO. LUMINESCENCJA
