Fokker D.VII
Z Wikipedii
| Fokker D.VII | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Niemcy |
| Wytwórnia | Fokker Aeroplanbau |
| Typ | Samolot myśliwski |
| Konstrukcja | dwupłat o konstrukcji mieszanej - przeważnie drewnianej, podwozie klasyczne – stałe |
| Załoga | 1 (pilot) |
| Historia | |
| Data oblotu | styczeń 1918 |
| Lata produkcji | 1918 – 1918 |
| Wycofanie ze służby | 1926 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 1 silnik rzędowy 6-cylindrowy BMW DIIIa |
| Moc | 185 KM (136 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 8,90 (górny płat) 7,01 (dolny płat) |
| Długość | 6,95 m |
| Wysokość | 2,75 m |
| Masa | |
| Własna | 735 kg |
| Startowa | 880 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość max. | 200 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 5,5 m/s |
| Pułap | 7000 m |
| Zasięg | 400 km |
| Długotrwałość lotu | 1,7 h |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 karabiny maszynowe LMG 08/15 – stały, w górnej części kadłuba | |
| Użytkownicy | |
| Niemcy, Austro-Węgry, Polska | |
Fokker D.VII – niemiecki samolot myśliwski, zaprojektowany przez Anthonego Fokkera i Reinholda Platza w 1917 roku w niemieckiej wytwórni lotniczej Fokker Aeroplanbau w Schwerinie.
Spis treści |
[edytuj] Historia
W trakcie I wojny światowej w drugiej połowie 1917 roku Anthon Fokker wraz z Reinholdem Platzem zaprojektowali w wytwórni Fokker Aeroplanbau nowy samolot myśliwski w oparciu o najlepsze rozwiązania konstrukcyjne i osiągnięcia techniki lotniczej zastosowane w samolotach zarówno niemieckich jak i alianckich zwłaszcza francuskich. Samolot ten otrzymał oznaczenie fabryczne V11.
Zbudowano go w układzie półtorapłata o grubym profilu płatów, które miały kształt prostokątny. Płaty były dwudźwigarowe drewniane – od krawędzi natarcia do pierwszego dźwigara kryte sklejką, w dalszej części płótnem. Lotki umieszczono tylko na górnym płacie i wyposażono je w kompensację aerodynamiczną. Płat górny i dolny usztywniono rozpórkami o kształcie odwróconej litery „N”, a płat górny dodatkowo podparto dwiema parami zastrzałów. Kadłub miał kratownicowy, spawany z rurek stalowych, pokryty z przodu – tam gdzie znajdował się silnik rzędowy – blachami aluminiowymi, w środkowej części mieszczącej odkrytą kabinę – sklejką, w tylnej płótnem. Usterzenie poziome i pionowe były skośne, a stery wysokości i kierunku miały kształt zbliżony do eliptycznego.
Prototyp V11 ukończono i oblatano w styczniu 1918 roku. Był łatwy w pilotażu, nie wykazywał skłonności do wpadania w korkociąg, a z mocniejszym z silnikiem BMW miał dobrą zwrotność, bardzo wysoki pułap lotu i bardzo dobre osiągi. Po wprowadzeniu niezbędnych zmian m.in. wydłużeniu nieco kadłuba, samolot skierowano do produkcji seryjnej pod oznaczeniem Fokker D.VII. Przez niektórych jest uznawany za najlepszy seryjny myśliwiec I Wojny Światowej.
Był on wytwarzany w zakładach Fokker Aeroplanbau, jak i w wytwórni lotniczej Albatros oraz na licencji w austro-węgierskich zakładach MAG. Łącznie zbudowano ponad 4300 samolotów tego typu.
[edytuj] Użycie w lotnictwie
W lotnictwie niemieckim był on wprowadzany od momentu rozpoczęciu produkcji seryjnej. Po raz pierwszy w akcji bojowej został zastosowany na froncie zachodnim w lipcu 1918 roku.
Samoloty Fokker D.VII były używane również w lotnictwie austro-węgierskim.
[edytuj] Użycie w lotnictwie polskim
Już w 1918 roku polskie oddziały wojskowe na lotnisku Ławica w Poznaniu zdobyły 3 samoloty myśliwskie Fokker D.VII od Niemców. Dalsze 7 samolotów tego typu zmontowano w Poznaniu w latach 1919 – 1920 ze zdobytych zespołów i części.
Z Austrii i Niemiec w 1920 roku zakupiono 20 samolotów Fokker D.VII. W tym samym roku we Francji zakupiono kolejne 20 samolotów, które były zdobyczą wojenna, samoloty te sprowadzono do Polski w 1921 roku. Ogółem w lotnictwie polskim znalazło się 50 samolotów myśliwski Fokker D.VII.
W latach 1919 – 1921 samoloty Fokker D.VII były na wyposażeniu: 13. i 15. eskadry myśliwskich, 6. eskadry wywiadowczej, Wyższej Szkoły Pilotów na Ławicy i Bazy Lotnictwa Morskiego w Pucku.
Samoloty te brały udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku. Po zakończeniu walk 8 samolotów Fokker D.VII było na wyposażeniu 111 eskadry myśliwskiej 3 pułku lotniczego i 2 samoloty Fokker D.VII w 115 eskadrze myśliwskiej 4 pułku lotniczego. Samoloty te zostały wycofane z służby pod koniec 1926 roku. Niezależnie od nich do 1932 roku samoloty Fokker D.VII były używane w szkołach lotniczych, Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie oraz eskadrach treningowych 1, 3 i 4 pułku lotniczego.
[edytuj] Opis konstrukcji
Samolot Fokker D.VII był jednomiejscowym samolotem myśliwskim, półtorapłatem o konstrukcji mieszanej, przeważnie drewnianej. Podwozie klasyczne – stałe. Napęd – 1 silnik rzędowy, śmigło dwułopatowe, drewniane.
Uzbrojenie:
- 2 karabiny maszynowe Spandau kal. 7,9 mm – stały, w górnej części kadłuba
[edytuj] Linki zewnętrzne
| Samoloty myśliwskie | |
|
Albatros D.I | Albatros D.II | Albatros D.III | Albatros D.IV | Albatros D.V | Aviatik D.III | Fokker D.I | Fokker D.VII | Fokker D.VIII | Fokker Dr.I | Fokker E.I | Fokker E.II | Fokker E.III | Fokker E.IV | Halberstadt CL.II | Halberstadt CL.IV | Halberstadt D.II | Hannover Roland CL.II | LFG. Roland D.I | Pfalz D.III | Pfalz D.VIII | Pfalz D.XII | Siemens-Schuckert D.IV |
|
| Samoloty bombowe | |
|
AEG G.IV | Albatros C.III | Albatros C.X | Gotha G.IV | LVG C.V | LVG C.VI | Rumpler C.I | Friedrichshafen G.III | S.S.W. R.III | Staaken R.VI | Staaken R.XIV |
|
| Wodnosamoloty i łodzie latające | |
| Samoloty wielozadaniowe | Samoloty rozpoznawcze |
|
Albatros C.I | Hannover CL.III | Junkers CL.I | Rumpler Taube |
Aviatik B.II | Aviatik C.I | Junkers J.I | Fokker M.5 | LFG. Roland C.II | LVG C.II | Rumpler C.IV |
