Fort-de-France
Z Wikipedii
Fort-de-France - stolica francuskiego departamentu zamorskiego Martyniki, położona zachodnim wybrzeżu wyspy nad zatoką Fort-de-France. Ludność miasta wynosi 94,0 tys. (1999), a całego zespołu miejskiego 134,7 (1999).
Siedemnastowieczne francuskie osadnictwo na wyspie koncentrowało się na jej zachodnim, karaibskim wybrzeżu. Jedną z głównych osad było założone w 1672 Fort-Royal, dzisiejsze Fort-de-France. Fort założony u wejścia do największej zatoki wyspy stanowił doskonałe stanowisko obrony zarówno przeciwko miejscowym ludom karaibskim, jak i kolonistom holenderskim i angielskim.
Położenie miasta nie miało jednak wyłącznie zalet. Otoczenie bagnami sprzyjało rozwojowi malarii. W XIX wieku dołączyły do tego inne klęski żywiołowe: trzęsienie ziemi 11 stycznia 1839, wielki pożar miasta 22 czerwca 1890 i huragan z 18 sierpnia 1891. Fort-de-France przez cały ten okres stanowiło jednak główny ośrodek administracyjny i militarny Martyniki. Mimo to nie rozwijało się tak szybko jak położone bardziej na północ Saint-Pierre, główny ośrodek handlowy wyspy. Dopiero całkowite zniszczenia Saint-Pierre podczas wybuchu Montagne Pelée 8 maja 1902 dało szansę do szybszego rozwoju stolicy terytorium.
W 1894 miasto zamieszkiwało 16 tys. mieszk., w 1936 - 52 tys., 1946 - 66 tys., a w 2003 - 94 tys., co stanowi 40% ludności wyspy.
Fort-de-France stanowi główny ośrodek gospodarczy i port morski kraju. Rozwinął się tutaj zwłaszcza przemysł spożywczy, w postaci cukrowni i destylarni rumu. W mieście znajduje się też jedna z głównych wojskowych baz morskich Francji na Karaibach.
Miasto rozwija się również jako ważny ośrodek turystyczny. Główną atrakcją turystyczną stanowią trzy XVIII i XIX-wieczne forty: Desaix, Tartenson i Gerbault. Ważnym punktem wizyt jest również pomnik Joséphine de Beauharnais, urodzonej na Martynice żony Napoleona.
