Fort Meade
Z Wikipedii
Fort Meade (Fort George Gordon Meade) od 1957 roku siedziba Agencji Bezpieczeństwa Narodowego w USA.
Fort położony w pobliżu Laurel w stanie Maryland zajmuje rozległe, dobrze zabezpieczone tereny, otoczone parkanem. Fort George G Meade (tak brzmi jego oficjalna nazwa) leży w połowie drogi między Baltimore a Waszyngtonem.
W 1952 roku obrano go na siedzibę Agencji Bezpieczeństwa Sił Zbrojnych (Armed Forces Security Agency - AFSA. Podczas II wojny światowej większość jednostek kryptoanalitycznyh skoncentrowana została w Waszyngtonie. Po jej zakończeniu zorientowano się, że skuteczny atak na stolicę, może całkowicie zniszczyć potencjał Stanów Zjednoczonych w dziedzinie przechwytywania i łamania szyfrów. W związku z tym połączony Komitet Szefów Sztabu postanowił skonsolidować biura AFSA i przenieść je poza obszar sąsiadujący bezpośrednio z Waszyngtonem. W 1950 roku, na nową siedzibę AFSA wybrano Fort Knox w stanie Kentucky. Okazało się jednak że wielu spośród 5 tysięcy pracowników nie ma zamiaru przeprowadzić, a utrata nawet niewielkiej części, wysoko wykwalifikowanego personelu mogłaby sparaliżować pracę agencji. Więc już dwa lata pózniej w roku 1952, rozpoczęto poszukiwania nowej siedziby, położonej nie dalej niż w promieniu 40 kilomentrów od Waszyngtonu. Wybór padł na Biuro Laboratorium Dróg Publicznych (Bureau of Public Roads Laboratory) w Langley, w stanie Wirginia oraz 'Fort George G. Meade. Langley stało się ostatecznie siedzibą Centralnej Agencji Wywiadowczej CIA. Założony w 1917 roku fort nazwano imieniem bohatera spod Gettysburga, gen. płk. George’a Gordona Meade’a. W latach I wojny światowej przeszło w nim przeszkolenie ponad 100 tysięcy żołnierzy piechoty, którzy zostali następnie wysłani do Europy.
W 1928 roku nazwę fortu zmieniono na Fort Leonard Wood, przeciwko czemu stanowczo zaprotestowali jednak obywatele Pensylwanii dotknięci despektem, jaki spotkał ich bohatera narodowego. Przedstawiciele Pensylwanii w Izbie Reprezentantów, wymogli na deputowanych uzupełnienie wystawy o finansowaniu armii regularnej, o zapis nakazujący przywrócenie fortowi dawnej nazwy. W czasie II wojny światowej fort Goerge G. Meade, ponownie służył jako ośrodek szkoleniowy, a w chwili kiedy zdecydowano się przenieść tam siedzibę Agencji Bezpieczeństwa Sił Zbrojnych (AFSA), pełnił funkcję kwatery 2 Armii. Aby utrzymać fakt relokacji AFSA w tajemnicy, jej przeprowadzkę do Fort Meade oraz zwiazane z nią szeroko zakrojone prace budowlane opatrzono kryptonimem Projekt K. Wkrótce po podjęciu decyzji o relokacji, na mocy nieoficjalnej decyzji prezydenta, powołano do życia tajną Agencję Bezpieczeństwa Narodowego (National Security Agency - NSA). Jeszcze w 1995 roku oficjalne informacje o forcie Meade nie wspominają o działalnosci NSA, mówi się jedynie o tym, że placówka obsługuje 57 jednostek organizacyjnych US ARMY w tym Dowództwo Naczelne, 1 Armię USA i Agencję Bezpieczeństwa Narodowego.
Zajmująca powierzchnię 260 hektarów siedziba NSA jest najbardziej widoczną siecią światowego kompleksu jej dóbr, w skład którego wchodzą stacje naziemne w Sugar Grove w zachodniej Wirginii, tereny w stanie Waszyngton, Anchorage na Alasce i za granicą od Argentyny po Australię i Chiny.
Agencja kieruje stamtąd globalną siecią dozoru źródeł emisji fal elektromagnetycznych, posługując się satelitami, samolotami i systemem stacji naziemnych. W Fort Meade znajduje się miejsce na parking samochodowy na ok. 18 tys. samochodów, NSA dysponuje własnym zjazdem na jedną z głównych autostrad, z którego korzystać mogą jedynie pracownicy agencji. Fort Meade jest głównym ośrodkiem studiów kryptologicznych NSA, komputerowe centrum badawcze uważane jest za największe skupisko matematyków na świecie. Zatrudniająca w Fort Meade i jego okolicach ok. 20 tysięcy osób Agencja Bezpieczeństwa Narodowego jest największym pracodawcą w stanie Maryland,w skali globalnej zatrudnia 100 tysięcy osób. Fort Meade jest drugim największym użytkownikiem elektryczności w całym stanie Maryland, z corocznego budżetu NSA 21 milionów dolarów jest przekazywane na jej opłacenie.
[edytuj] Źródło
- Norman Polmar and Thomas B. Allen - Spy Book: The Encyclopedia of Espionage, 1997